نمیدونم چیکار کنم یعنی روانی شدم از دست خودم از لحاظ چهره خوبم ولی اصلااا به چشم نمیاد همش بدی هام میره رو مخم. بدی هام صد برابر بزرگ میشه تو ذهنم با اینکه شاید کسی اصلا انچنان متوجهش نشه ولی اینا رو خودم میگم اما در نهایت بازم در برابر خودم کم میارم و بازم این فکرا عصبیم میکنه حس خود کم بینی دارم حس میکنم اونطور که باید خوب نیستم یا مثلا دیگران راجب چه فکر و نظری دارن
دیووونه شدم دیگه خیلی خسته شدم کسی اینجا این حسو تجربه کرده اصلا راه حلی داره
بدیهات یعنی چی؟
همیشه ب بچگی خودت فکر کن وقتایی ک میخوای خودتو سرزنش کنی
کی تعیین میکنه زیبایی رو ؟ قد و هیکل رو اصلا قدت و هیکلت بهترین نامبر وان چی بهت میدن یا اگه قدت کوتاه باشه مگه کاری که فرد قد بلند انجام میده رو نمیتونی انجام بدی ؟ چندسال زنده ای ؟ زیبا باشی برای کی و چی پس این میشه بعد حیوانی بعد انسانی چی میشه کمال چی میشه تا کی میخوای دشمن قسم خورده خودت باشی که روح و روانتو ازار بدی ؟!
منم اینجوری ام دور چشمم سیاهه صورتمو زشت کرده همیشه پاهام اینور و اونور میخوره کبود میشه تا الان کار نکردم خجالت میکشم پشیمونم الانم بلد نیستم چطوری دنبال کار برم ادم استرسی ام از جامعه میترسم فکر میکنم چون زشتم کسی به من کار نمیده بخاطر همین تا الان نرفتم دنبال کار اخه خودتون ببینین همه جا خانم خوشگل میخوان میترسم برم ضایع بشم از طرفی لیسانسم بدرد هیچی نمیخوره استخدامی ها هم سخته قبول شدنش. ازمون میدم فبول نمیشم حرفه و مهارتی ندارم که برم دنبال کار سابقه ندارم حتی نمیدونم برای کار اموزی قبولم میکنن اخه مدرکی ندارم هرجا برم باید قبلش مدرک بگیرم الان دارم یه دوره امورشی میگذرونم شاید قبولم نکنن بگن نیروی جوان میخوایم من سنم بالاست همه اینا باعث میشه از خودم بدم بیاد از اینکه بی عرضه ام هیچی بلد نیستم
توصیه میکنم ی روز تشریف ببرین بیمارستان و ادمایی که بیماری لاعلاج دارن و در به در پیوند هستن یا شیمی درمانی رو ببین بعد خودت از خودت شرمنده میشی که چطور قدر سلامتی رو ندونستی بخودت بیا دوست من یعنی تمام شاغل ها زیبان ؟ ملاک زیبایی رو تو کدوم چهارچوبی قاب کردن که شما میگی زشتی سیاهی زیر چشم داری که داری همیشه بخودت بگو گور حرف و نظر مردم بخودت بیا عزیزم ی بار زندگی میکنی
