والا میترسم یه چی بگم دینش گردنم بمونه
ولی منطقی ترین چیزی که به ذهنم میرسه اینکه دیگه اصلا روی خوش نشون ندی تو مغازه نری اگه گفت بگو من خسته شدم چون بهت کمک میکنم دارم بهت لطف میکنم تو اینطوری رفتار میکنی انگار من وظیفمه احترام احترام میاره
بزار تفاوتارو بفهمه و قدرتو بدونه
شایدم عزت نفستون کمه که همش احساس گناه میکنید...
اگه تونستین یه سر برین پیش یه مشاور خوب
خیلی میتونه راهکار بده
عزیزم اصلا قهر نکن باهاش
اما اگه اومد و عادی برخورد کرد شما هم عادی باش (فقط عادی و مثل همیشه بامحبت نباش. منظورم فقط اینه قهر نباش ) ولی حتما حتما تو یه موقعیتی که میبینی حالش خوبه و ارومه بهش بگو که صبح اون حرف رو زده و شما برداشتت این بوده که میخواد تنها بره و یکمم اظهار ناراحتی کن از قهر کردنش. بالاخره یه موقعیت هایی تو طول روز پیش میاد که میشه به مردا خیلی چیزارو گفت و ازشونم قول گرفت برای عمل کردن
اما باهاش نرو مغازه (البته اگه باعث نمیشه دعواتون شه) اگه صرفا برای کمک بهش و به میل خودت میرفتی دیگه نرو. نه امروز نه هیچ روز دیگه
اینجور توجهاتت رو یه مدت کم کن که متوجه بشه راهش اشتباهه.تا یکم تغییر ببینی چون تا هرجایی خوبیات رو ادامه بدی این داستانم ادامه داره
میگم پس ربطی به ازدواج نداره
اصولا عزت نفس از مادر بهمون میرسه اعتماد به نفس از پدر
حالا اگه هرکدوم از والد تو اینا ضعف داسته باشن به بچها هم عینا منتقل میکنن
کسی که عزت نفس نداره خودشو دوست نداره
کسی که خودشو دوست نداشته باسه هیچ کس دوستش نداره
حالا که مادرتون بهتون عزت نفس نداره این مسئولیت شماست
حتما حتما برو پیش یه روانشناس خوب
بهت کلی تمرین و راهکار میده
کم کم عالی میشید
در آخرم اینکه
هر رفتاری بقیه باهامون میکنن دلیلش خودمونیم که بهشون این اجازه رو میدیم!
دیگه همه مثل هم نیستن اونم بنظرم سوارت نکرده که قهرش معنی دار تر باشه و بعدا توقعش رو بیان کنه که تو خودت باید می دونستی باید بیای نه اینکه وقتی من ناراحت شدم پاشی آماده شی .
من باشم آروم و خونسرد طلبکار میشم که چرا دستم رو پس زده و ناراحت رفته و دفعه بعد که خواست شب بیشتر بیدار نگهم داره تیکه شو بهش مینداختم که دوباره صبح قهر می کنی میری !
