خب ببینید همه اینا بستگی داره
با مثال بگم
مامان من خیلی درس و اهدافش براش مهم بود از اینا بود که میگفت نه من درسم مهم تره بچه نمیخوام تا اینکه بنا به دلایل شخصی تصمیم به بچه دار شدن گرفتن دقیقا هم سن شما بود حدود ۱۹_۲۰ بچش یعنی من که به دنیا اومدم مامانم رشته مدیریت دانشگاه دولتی قبول شد نرفت بخاطر من ، کنکور سال بعد دانشگاه تربیت معلم قبول شد(همون فرهنگیان خودمون) بازم بخاطر اینکه من کوچیک بودم نرفت یعنی نتونست بره شهر دیگه
بعد از اینکه من بزرگ تر شدم رفت دانشگاه و... ازمون استخدامی داد و معلم شد
طی این سالها به همههه تفریحاتش رسیده و خودش میگه خیلی راضیم که تو سن کم بچه آوردم بعد الان با اینکه سنم کمه ولی دخترم بزرگه ، کلا راضیه از شرایطش
اما حالا یکی دیگه رو مثال بزنم که تو سن کم بچه اورد از درس و کار و تفریحاتش گذشت ، الان بعد از ۲۰ سال هیچ دستاوردی جز بچه داری نداره پس از زندگیش خیلی ناراضیه
این دوتا مثال هردو یه موقعیتی داشتن و به نظرم همه اینا بستگی به شخصیت و روحیات ادما داره