من همه‌رو درک می‌کنم

درک نکن...

خود را نیز درک کن 

با کمال احترام. درک نمیکنی. این از خودگذشتن و نادیده گرفتن خودته. بله من فشار عصبی بقیه رو درک کنم که آره مثلا روی شوهرم فشار هست که سرم داد زده. اوضاعش خرابه که هدیه نگرفته. دوستم شکست عشقی خورده که بهم بی احترامی میکنه. نه عزیزم. اینا درک نیست اسمش. ندونستن حقوق خودته و عدم جسارت ابراز وجود و دفاع از خودت. اگه واقعا مشکلاتت در این حد هست البته

همینم توجیه هست. میدونی مثلا ی فامیل داریم بدسرپرست هست و دعوایی هربار به ی دلیلی داره مارو ناراحت میکنه و دقیقا هم عصبی میشه فحش های بد میده. منم میدونم مشکلاتش رو ولی اصلا برام مهم نیست چه گذشته ی بیخودی داشته از ی آدم شصت هفتاد ساله انتظار دارم محترم باشه. بلد نیست. به سلامت. هرررررری. نبینمت دیگه. البته که قبلا این مدلی نبودم و تراپی جواب داده رو من. دو سال تمام

خب رسیدیم به جای خوب. درک کردن از آگاهی میاد. پس یه شرایطی که باعت بروز رفتار میشه آگاه هستین. ولی

این آگاهی از فردی به فرد دیگه و تحت تاثیر تجربیات دوران کودکی متغیر هست. همه نمیتونن درک کنن که چرا ی نفر ی رفتار رو انجام میده