ماجرای صدای وحشتناک داخل چاه اب❌میترسین نیاین

خلاصه اون افراد برمیگردن و برای رسول اکرم ماجرارو تعریف میکنند.رسول اکرم بهشون میگه اون صداها صداهای جنیان بود..هرکس از شما بره اب بیاره من خودم ضامن بهشتی شدن اون شخص میشم..یه مرد دیگه بلند میشه و میره نزدیک چاه میشه میبینه هم صدای وحشتناکی میاد و هم اتیش زبونه میکشه اونم میترسه برمیگرده و داستان رو تعریف میکنه و ترس عجیبی به لشگر میفته..خلاصه برای بار اخر یه گروه جمع میشن میرن و صداهای وحشتناک تر به گوش میرسه..تن های بی سر پیدا میکنند و سر های بی تن ! خلاصه سریع فرار میکنند و قید اب رو میزنند و برای رسول اکرم تعریف میکنند تا اینکه

رسول اکرم به امام علی میگه برو مردم رو از زحمت تشنگی خلاص کن..امام علی هم بدون هیچ ترسی به طرف چاه میره..امام علی وقتی نزدیک چاه میشه صداها شروع میشن و یاران امام علی شروع به ترسیدن و لرزش میکنند..امام علی بهشون میگه پاتون رو رو جای پای من بگذارید و اطراف خودتون رو نگاه نکنید..امام علی همینطور که نزدیک چاه میشده ذکر خدا میگفته و رجز میخونده..خلاصه به چاه میرسه و اون سطل اب رو میندازه پایین تا اب برداره..اما وقتی میخواد سطل رو بالا بیاره جن ها طناب رو بریدند..امام علی به یارانش گفت کدوم از شما میره داخل چاه؟همراهان به هم نگاه کردن و به حضرت فرمودند یا علی هیچکس از ما طاقت این کار را ندارد و خود حضرت علی داخل چاه شد ! 

وقتی حضرت داخل چاه شد،(اینجا اون شخص راوی تعریف میکنه) خنده ها و صدای قهقهه بگوش می رسید، بعد از آن خنده ها، صدای افرادی را می شنیدیم گویا کسی حلق های آن ها را گرفته و نفس در گلویشان مانده و به خنّاق مبتلا شده اند.

ناگاه صدای افتادن علی (ع) در چاه به گوش ما رسید، از این اتفاق به شهادت او یقین کردیم. در آن حال نه جرئت ماندن داشتیم و نه قدرت برگشتن. پس از لحظاتی صدای الله اکبر امیرالمؤمنین (ع) را شنیدیم، صدای شمشیر او نیز بگوش می رسید و آواز الحذار و الامان جنیان را می شنیدیم، قهقهه آنان تبدیل به های و هوی گریه شده بود.

یک وقت شنیدیم که حضرت می فرماید: ریسمان را به داخل چاه بفرستید. حضرت دلو را بر آن ریسمان بست و صدا زد آب را بالا بکشید. ایشان پی در پی آب را به درون دلوها می ریخت و ما بالا می کشیدیم، تا اینکه همه از نوشیدن آب سیراب شدیم و مشک ها را پر از آب نمودیم. حضرت از چاه بیرون آمد. هر کسی از ما با یک مشک و آن حضرت با دو مشک آب به سوی لشکر حرکت کردیم.

وقتی کنار همان درختان رسیدیم دیگر اثری از آثار آن صیحه ها و آتش ها نمانده بود. پس به خدمت رسول خدا (ص) رسیدیم و آنچه را که مشاهده کرده بودیم نقل نمودیم. سپاهیان از نقل این ماجرا متعجب شدند. پس حضرت رسول (ص) فرمود: این جن برادر آن جنی بود که بین کوه صفا و مروه به دست علی بن ابیطالب کشته شد و او قصد داشت انتقام برادرش را بگیرد، اما خودش نیز کشته شد.

منابع:
۱- شیخ مفید. ارشاد، ج۱: ۳۴۰.
۲- احمد بن محمد. حدیقة الشیعه: ۴۱۸.
* جعفر همزه. دنیای ناشناخته جن: ۱۹۸-