سلام خانمای گل.یک سال و نیمه خونه پدرم هستم و دارم مراحل طلاقو سپری میکنم...مدتیه هم هست شوهرم بشدت پیگیره و متوجه اشتباهش شده.ولی خب همچی واسه من تمام شدس....دیشب شوهرم پیام داد که مادرش سکته کرده و دکترا قطع امید کردن....هرسری ک قصد طلاق داشتم ازاین موضوع میترسیدم. چون شوهرم هرچند رابطه بدی با مادرش داشت ولی خب غیرازاونم کسیو نداشت...پدرش فوت کرده بود. دوتا برادراش فوت کرده بودن. خواهراشم تویه یه شهر دیگه زندگی خودشونو داشتن. همیشه باخودم میگفتم من اگه طلاق بگیرم و مادرشم فوت کنه کی واسه شوهرم میمونه، کی کاراشو انجام میده مخصوصا اینکه شوهرم دیابت شدید داره.ولی دیگه اینقد از زندگیم ناامید شدم تونستم از شوهرم دل بکنم....میدونم شوهرم بخاطر اینکه مشکل جنسی داره بعد من دیگه نمیتونه ازدواج کنه وهمیشه تنها میمونه....خواهرم میگه تو دیگه از اون آدم و خانوادش،دل بریدی دیگه به این چیزا فکر نکن ولی خب دست خودم نیس. الان مشکلات شوهرمم مینویسم
دوران عقد متوجه شدم شوهرم ناتوانه جنسیه بزور دکتر و قرص بتونه کاری بکنه منم چون دوسش داشتم این موضوعو پذیرفتم.. دلشو به ارث پدریش خوش کرده بود. هیییچ حرمتی باقی نمونده. توروی خانوادم ایستاد و بخاطر شوخی که داداشم باهام کرد دست به یقه شد با داداشم و بی احترامی طوری ک بابام ازخونه بیرونش کرد. بشدددت عصبی ومتوجه شدم بیمارستان اعصاب وروان خوابیده13تا قرص اعصاب میخوره درحالی که به من گفت بخاطر فوت داداشم تحت درمانم چون افسردگی گرفتم گفتم باید ترک کنی به ترامادول رو اورد. دست بزن داره گه گداری .خودزنی میکرد با شیشه و چاقو. نه عروسی واسم گرفت نه طلایی واسم گرفت تازه۴۸میلیون سال۹۸واسش طلاهای خونه بابامو فروختم و۱۸میلیون پول نقد بهش دادم واسه ساخت خونش نه خریدعروسی کرد. گفت چون خونه ساختم دستم خالیه واین حرفا. یجورایی میترسید واسم خرج طلا وعروسی واین چیزا کنه چون یروز از دهنش توی دعوا در اومد تو همون اول قصدت رفتنه. خانوادمم بخاطر من هیچ فشاری نیوردن. یعنی هیییچ آرامشی باهم نداشتیم. خوب بودنش به دوهفته نمیرسید انگار یکی میرفت تو جلدش باااید سر چیزالکی بحث وناراحتی درست میکرد.همش قهر میکرد مثل زنا. اخلاقای خوبی هم داشت. دست و دلباز بود. وقتی قهرنبود بشدت فیزیکی و کلامی محبت میکرد. شوخ بود خیلی مسخره بازی درمیورد تا بخندونتم. شکاک اصلا نبود. مناسبتارو فراموش نمیکرد، رفیقباز نبود. همش چیزای خوبشو با مردای اطرافم مقایسه میکنم. میبینم شوهرم موقع آشتی خیلی مهربون بوده😔ولی دیگه یجایی به حدی خسته شدم که دیگه احساساتم کور شد. دلم واسه خونه ای که با هزار بدبختی ساختم تنگ شده
وقتی نمیخوای دیگ ب مشکلاتش فکر نکن
خودتو زودتر بکش از این منجلاب بیرون
تو مادرش نیستی که نگران آیندش باشی
به فکر خودت باش
احساساتی برخورد نکن
الکی نیس بحث یک عمر زندگیه
آیندع خودت رو خراب نکن
وقتی اشتیه خیلی خوبه وقتی که قهره به شدت بد عزیزم دودوتا چهارتاکنی میفهمی همسرت نرمال نیست به دوره های درمان نیاز داره اگه میخوای برگردی بگو باشد حتما بیای بریم درمان بشی همین
میتونی دلسوزی کنی براش و برگردی اون موقع تویی که باید بقیع برات دلسوزی کنن چون زندگی خوبی نخواهی داشت
ببین مادر منم شرایط مشابه تو رو داره
الان بعد ۲۵ سال که به خاطر بابام منو خواهرم و خودش هم مریض شدیم و قرص اعصاب میخوریم میخواد جدا بشه
مامانم پای عشقی که به پدرم داشت زندگی خودش و ما رو جهنم کرد هممون رو بدبخت کرد
تو اینکار رو با خودت نکن
من هر روز مادر پدرم رو که باعث این ازدواج بوده لعنت میکنم
عزیزم بچه هم داری
