مامانم اصلا حال روحیش خوب نیست منم اصلا نمیتونم باهاش ارتباط بگیرم تروخدا بیاید

ولی مادرم حالش خوب نیست 

همین ۴ روز پیش سر اینکه داداش کوچیکم با یکی دعواش شده بود و میگفتن با چاقو زدش ولی داداشم میگفت من نزدمش اینقد عصبی شده بود که داداشمو  زده بود داداشمم چیزی بهش نگفته بود فقط دست خودشو زد تو شیشه و دستش ۱۵ تا بخیه خورد 

همون روز مامانم گفت من دیگه تو این شهر نمیمونم فرار میکنم میرم 

رفت ۳روز شیراز تا اینکه داداشم به خاله هام گفت بگید نیاد خودمو میکشم اونم ترسیده بود برگشته بود 

درضمن من این چریان ک رفته بود شیراز رو دیشب فهمیدم که دیگه مادرم برگشته بود چون شوهرم خونه بود و من اصلا به خانوادم زنگ نزدم که یوقت شوهرم بفهمه داداشم دستش بخیه خورده 

امروز شوهرم رفت سره کار و تا ۱۴ روز نمیاد 

من هیچوقت نتونستم با مادرم ارتباط بگیرم 

نمیدونم از اولش ما با هم خوب نبودیم از اول اول اولش 

حالا خیلی ناراحتم تمام شب و روزم شده فکر کردن به مادرم 

قبلا به داداشام فکر میکردم 

ولی الان به مادرم 

من با این شوهری که دارم نمیتونم بهش کمک کنم 

پولم ندارم که برم براش یه هدیه بخرم یه چیزی یه دکتری یه مسافرتی یا هرچی که یکم دلش خوش بشه 

نمیدونم چیکار کنم و چه خاکی بریزم تو سرم 

همین الان یدفعه دارم فکر میکنم یه طلایی چیزی بفروشم بهش نگم اما و بهش بگم هدیه منه برو کربلا یا اینکه خودم باهاش برم

دارم دیوانه میشم 

مادرم خیلی سختی کشیده همش تقصیر پدرمه 

پدرم الان منتظره شوهرم ببرش دکتر و عمل کنه پاشو 

شوهرمم نگفت نمیبرمش اول ولی خیلی منت گذاشت اولش سر من و الانم دیگه خودم دلم نمیخواد ببرش 

الان باز نمیدونم چجوری بهش بگم که شوهرم‌نمیتونه ببرت 

بله 

خانواده پدرم اکثرا دو زنه هستن 

عموم 

عموی بابام خودش 

و خیلیای دیگه 

ولی پدرم عاشق شاگرد مغازش شد که رفیق مادرم بود 

و من که الان ۲۴ سالمه اون موقع تقریبا ۸ سالم بود و از اون موقع تا الان داریم عذاب میکشیم همگی 

آخه مگه میتونم کلا بیخیالشون باشم 

یه خیابون با هم فاصله داریم یعنی کلا ۵ دقیقه 

ولی الان ۲۱ روزه ندیدمشون و ازشون فاصله گرفتن میدونن که حالم خوب نیست و نمیتونم 

الان ک شوهدم نیست میتونم بهشون سر بزنم ولی همش میگم منکه کاری از دستم برنمیاد و حتی نمیتونم باهاش ارتباط بگیرم پس همینجا بمونم حداقل یکم آرامش دارم که واقعا ندارم و همش تو فکرشونم