امروز اولین سالگرد ازدواجمه خسته ترینم

مشکلم الان و دیروز نیست ک بخوام تعریف کنم از پایه خرابه 

من داره ۲۴ سالم میشه الان ۹ ساله که باهاشم و انتخاب خودم بوده 

اونم ۳۲ سالشه 

هرچی بلده بهم ظلم کرده تاحالا یاد ندارم ازم معذرت خواهی کرده باشه بابت هیچکدومش 

بهم فحش میده بهم میگه ج*ن*ده

به خانوادم 

هیچ محبتی ازش دریافت نمیکنم 

هربار قهریم هم نهایتش من میرم باهاش حرف میزنم دیگه بعدش اوکی میشه 

حالم بده 

از دیروز قرار بود امشب بریم بیرون خودش بهم قول داد چون ۱۴ روز خونه هست و ۱۴ روز سرکار فرداشب قراره بره سرکار 

امشبم خوب بودیم باهم من رفتم حموم اومدم اونم تو دسشویی بود داشتم لباسامو میپوشیدم و آرایش میکردم یدفعه متوجه شدم دهنش کجه بهش گفتم چته گفت هیچ گفتم خو نگام کن بگو چته گفت هیچ 

دیگه هیچی منم بهم برخورد که این چرا یدفعه اینجوری شده 

رفتم تو سالن نشستم بعد یساعتی تقریبا قیلیون کشیدنش تموم شد بهش رفتم گفتم بلندشو بریم دیگه بازم سرد بود بد جوابمو داد گفت تمام بدبختیام تقصیر توئه بعدشم گفت من پیاده میام تا مغازه سرکوچه و برمیگردم گفتم خودمم میتونم پیاده برم گفت آره توکه میدونم میتونی (با طعنه)

منم گفتم خدا از این بدترت کنه و رفتم همبرگر سرخ کردم خوردم و لباس پوشیدم گفت میری کجا گفتم میرم زینبیه گفت کلیدارو بذار و برو دیگه هم نیا 

دنبالم اومد کلیدارو ازم بگیره گفتم قرارمون همین بود ک من برم زینبیه وقتی تو نیستی الانم بودنت برا من چه فرقی میکنه همش تو اون اتاقی منم میرم دیگه چیزی نگفت 

ولی من دل و دماغشو ندلشتم و اومدم بالا پشت بوم نشستم 

دیگه از توانم خارجه 

کلا ۱۴ روز خونه هست 

تو این ۱۴ روز کلا تو خونه ایم بخدا دیگه بربدم دیگه حالم از خونم بهم میخوره خسته شدم 

طبقه بالا خونه پدرشیم اونا هم هربار میبیننمون میگن خسته نشدین اینقد تو خونه اید 

چیکارش کنم با منت و هزار خواهش و تمنا میخواد ببریش بیرون یا هم دعوا میکنه و نمیاد 

من خستم خیلیم خستم

با خانوادم هیچ رابطه ای نداره 

همیشه سر اینکه میگم به خانوادم سر بزنیم باهام دعوا راه میندازه این سری ۲۱ روز خونه بود کل این ۲۱ روز پاشو نذاشت منم به اونا گفتم رفته ماموریت 

خیلی مدارا میکنم ولی دیگه توان ندارم بخدا 

هیچ احترامی بهم نمیذاره 

هیچ حرمتی برام باقی نذاشته 

هیچ روحیه ای برلم نذاشته 

افسردم کرده 

دلم میخواد کل روز تو خونه تنها باشم و هرچی زودتر بره سر کار دیگه نبینمش 

ازش خستم

از خودم خستم

از آدما خستم 

کاش امام حسین امشب صدامو میشنید و تموم میکرد زندگیمو 

منم خدا خدا میکردم عروسب کنم و تموم بشه اینقد از دست خانوادم خسته بودم اما الان روری هزار بار میگم کاش همون موقع تموم میشد کاش اینقد اصرار نمیکردم به وجود همچین آدمی 

من نمیدونم دلیلشو ازشم پرسیدم‌نگفت 

خدا ازش نگذره 

۹ ساله باهاشم تو این ۹ سال امروزم از دیروزم بدتر شده 

هیچ روز خوشی نداشتم 

انتخاب اشتباهم زندگیمو بر باد داد 

دیشب بهم گفت چرا زیاد نمیخوابی گفتم خوابم نمیبره اینقد فکر میکنم که اینقد پای تو وایسادم و اصرار کردم به بودنت عوضش تف کردی کف دستم و تحویلم دادی هیچی نگفت یکم ناراحت شد دیگه خودم بحثو عوض کردم ولی خیلی بی شرفه اصلا به کاراش فکر نمیکنه به حرفاش فکر نمیکنه حق به جانبه 

تمرکز ندارم وقتی ناراحتم نمیتونم کتاب بخونم 

نمیتونم عادی باشم 

نمیدونی چقد دلمو میشکنه 

من کمبودی ندارم ک اینجوری میکنه باهام 

ظهر گفت میخوابم‌که شب بریم بیرون ساعت ۸ بیدارش کردم گفتم بلندشو دیگه بریم بیرون 

رفتم حموم که بیام بریم یدفعه اینجوری کرد بخدا نمیدونم چیشد فقط تو حموم داشتم صداش زدم گفتم بریم از حموم ساندویچی که سبکشون قدیمیه بخریم گفت باش 

بعد اینجوری کرد