درود 🌼
صبح تون بخیر و نیکی 💙
من به تازگی وارد زندگی مشترک شدم، از خانواده ام فاصله دارم و دلتنگی عجیبی احساس میکنم انقدر که زندگی و روحیاتم رو تحت تاثیر خودش قرار داده...
با کوچکترین چیزی خاطرات جلوی چشمام میان و بغض میکنم ... خانواده ام بهم سر میزنن و منم میرم دیدن شون اما دلتنگ زندگی باهاشون هستم...
با اینکه سعی میکنم بروز ندم اما دلتنگی امونم رو بریده و در مقابلش کم اوردم...
بدتر از همه این سکوت خونه و تنهایی اذیتم میکنه و مدام شلوغی خونه پدری رو یاد میکنم.
انگار اونجا همه چیز رنگ و بوی دیگه ای داشت وشیرین بود!
احساس میکنم به اندازه ی کافی با خانواده ام زندگی نکردم...
متاهل ها، شماهم اینطور بودین؟