خانواده من همیشه ایراد میگیرن ازم
بهم میخندن و مسخره میکنن تیپ و قیافه و همه چیمو
مثلاً یه لباس میخری میخندن بهت
یا بعضی اوقات اذیت میکنن بعد آدم گریه اش درمیاد
می‌خنده میگه واسه اینکه آدم بشی اینطوری میکنم
درد و دل باهاشون می‌کنی و از مشکلات میگی میگه بی عرضه ای تقصیر خودته
یا بمن نگو مشکلاتت رو خودت حل کن
ولی دوستای آدم باهاشون درد و دل می‌کنی
یکم تسکین دهنده ان حداقل
راه حل میدن بهت
ازت تعریف میکنن و مسخرت نمیکنن
بعد میگه اونا خوشحال میشن از مشکلاتت اونا حسادت میکنن بهت
ما خانوادت هستیم و صلاحت را می‌دونیم
این چه صلاح دونستنی هست
منظورم از دوست دوستان همجنس خودم هست با پسری نیستم
