سلام عزیزان نی نی سایت
بچه ها من مناسب دیدم که حتما این مساله را اینجا بازگو کنم. من طرح های مختلفی در زمینه رشته خودم دارم که تعدادی انجام شد یک طرح بزرگتر داشتم که برای طرح خود به سازمان (اسمشو نمیگم لو نرم) شهر خود رجوع کردم هم برای انجام یک کاری دیگر و هم اینکه بتونم طرح خود را بازگو کنم. دوستان هنوز نفهمیدم این حجم از توهین هایی که در صحبت خود داشتند به خاطر چه بود؟ چنان به بنده حمله ور شده بودند و سوال می پرسیدند که لحظه ای یادم رفت من برای چه رفته بودم و هدف بنده از این دیدار چه بود. در نهایت خودم گفتم که این جلسه انتها ندارد و از آنجا آمدم بیرون، این مساله مرا یاد استادی انداخت که در مقطع تحصیلی خود داشتم وقتی چیزی را نمی‌دانست انقدر طرف مقابل را مزاح و مسخره می‌کرد تا آن فرد را طرد کند، من باورم نمی شود ما همه یک انسان هستیم و صرفا به خاطر سمت شغلی و موقعیت هایمان با یکدیگر معاشرت نمی کنیم. حتی اگر مساله ای را هم ندانیم مشکلی ندارد طرف مقابل آن اطلاعات را به تو بدهد. من از خودم ناراحت هستم که چرا به طرف مقابل خود آن هم در همچین سازمانی اعتماد کردم و رفتم. هزاران بار پشیمان شدم از کاری که کردم. یک انسان نباید با همه دهن به دهن دهد، وقتی کسی از اول قصد دارد به تو توهین کند و با حمله وارد می شود باید آن سازمان، مکان و ... را سریعا ترک کرد و اشتباه من ادامه دادن بود. من واقعا ناامید شدم از این موضوعات. آنقدری که به دیگران ارزش قائل هستیم به خود ما ارزش قائل نیستند. من دیگه نمیدانم چه بگویم فقط اینکه قصد دارم شیوه خود را کاملا تغییر دهم.
من واقعا واقعا واقعا ناامید شده ام.
بچه ها آدما دارن به کجا میرن؟؟؟؟؟
چرا من دستم هزاران نفر رو گرفتم ولی بقیه حسادت میکنن و منو طرد میکنن و دستمو نمی گیرن
چرا بچه ها؟
