چقدر جای سوره ای به نام “پدر” خالیست…
که این گونه آغاز شود:
قسم بر پینه ی دستانت، که بوی نان میداد
و قسم بر چشمان همیشه نگرانت…
قسم بر بغض فرو خورده ات که شانه ی کوه را لرزاند و قسم بر غربتت، وقتی هیچ بهشتی زیر پایت نیست…
روح همه پدرای آسمونی شاد باشه، اگر دوست داشتید برای پدرم فاتحه یا صلوات بفرستید
ممنونم
