من از تغییر و خرید چیزای جدید بدم نمیاد ولی یادم نمیاد تا حالا حسرت خورده باشم..
البته این از خودسازی و مبارزه با نفس من نیس اصلا، من هیچ کاری برای این خصلت نکردم و حدس میزنم ارثی باشه
مادرمم همینه، خواهرمم همینه:)
یادم نمیاد تاحالا با آب و تاب از خونه زندگی لوکس کسی تعریف کرده باشیم و دلمون بخواد!
به داشته هامون راضی هستیم و از دستاوردای دیگران خوشحال میشیم
من چند وقتیه خداروشکر میکنم بابت خصلتی که دارم،
شاید خیلیا خونه مو ببینن و از ساده بودنش ایراد بگیرن و منو بی کلاس بدونن
ولی من اصلا برام مهم نیس
من خونه ساده و تک تک وسایلامو دوس دارم و هروسیله ای که بهم حس خوب بده میزارم تو خونه م و برام مهم نیس که لوکس باشه یا نباشه
من غیر عادی م؟؟ یا این جماعتی که اصلا سیرمونی ندارن و هرچیم داشته باشن باز راضی نمیشن؟
