اکثرا خونه پدریم نمیرم ولی وقتی بخوام از جلوی درشون رد بشم یا مهمونی چیزی بیاد منم دعوت باشم حالم بد میشه
استرس میگیرم لبخندم محو میشه چهره ام یه حس ناراحت میگیره به خودش
عذابی که من تو خونه پدریم کشیدم قابل توصیف نیس
الان من شاید ۱۰ سالی بشه که از اون خونه رفتم ولی بازم از جلو محلشون رد میشم خدا خدا میکنم مامان بابامو نبینم ولی خیلی دوس دارم خواهر برادرامو ببینم 🥲
منم دوست ندارم اونجا منو یاد روزای افسردگی،محدودیت،بی پولی، تنش و دعوا میندازه
مگه با پدرومادرت قطع ارتباطی؟؟
چیکار کردن مگه
من از این جهت اونجا رو دوست ندارم که درگیر مشکلاتشون میشم و افسرده میشم فقط
اما نمیتونم خودمو درگیر نکنم وقتی میبینم مامانم داره غصه میخوره
اگه خیالم راحت باشه اونا حالشون خوبه زندگی منم بهشت میشه
منم کلا از خونه مامان بابام متنفررررم بااینکه ازدواج مزخرفی کردم ولی بازم سگش شرف داره به پیش اونا،میدونستم دارم ازدواج اشتباهی میکنم ولی کردم حقیقت تلخه ببین دیگه چیه که خونه شوهر به خونه بابام ترجیح میدم😑 هیچی هیچی نباشه حداااقل آرامش دارم استرس و تنش ندارم
