متاسفانه ازم کمک خواسته بود و با این حال این کارو کرد باهام. برای من مهم نیست. اونه که شخصیت حقیری داره و مشکلات خودش رو با خراب کردن دیگران حل میکنه. من و شوهرم کلا قطع رابطه کردیم باهاشون حتی عروسیشون دعوتمون کردن نرفتیم
قدرت نه گفتن نداشتم بخاطرش خیلی سو استفاده شد ازم احمق بودم بقیه رو همیشه به خودم ترجیح میدادم رشته ای که دوست نداشتم و رفتم مهارتی که دوست نداشتم و یاد گرفتم سر کار خیلی اذیتارو تحمل کردم
ولی میدونی بیشتر که فک کنی میبینی بخاطر شرایط اون موقع این کاری که الان ازش پشیمونی اون موقع بهترین کاری بوده که میتونستی انجام بدی همیشه ام همه چی تقصیر ما نیست بعضی وقتا اطرافیان و شرایط باعث میشن تو مسیر اشتباه بری پس پشیمونی بی معنی میشه
واقعا خداروشکر میکنم که اون ارتباط کاملا قطع شد چون این پسره شدیدا مشکللت اخلاقی داشت حتی چند تا تاپیک راجع بهش زده بودم قبل از این ماجراها. چه بهتر که رابطش با شوهرم قطع شد خواست خدا بوده واقعا. منظورم از پشیمونی این نیست که مثلا خیلی ناراحت باشم یا حسرت بخورم. فقط منظورم اینه که دفعه ی بعدی اجازه میدم آدما خودشون مشکلات خودشون رو حل کنن. در واقع یاد گرفتم که اجازه ندم من رو این وسط فدای بهبود رابطه ی خودشون کنن
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
