من ۷ ساله ازدواج کردم ازدواجم برخلاف خواست مادرم بود .مادرم راضی نبود خودمم ۲۹ سالمه و دوتا خواهر دارم بالای ۲۰ سال منظورم اینه عقلشون میرسه بچه نیستن.من از وقتی ازدواج کردم خونوادم اصلا هوامو نداشتن وقتی تو دوران حاملگیم اصلا هوامو نداشتن مثلا من نمیتونستم غذا درست کنم چیزی بخورم مادر شوهرم می‌پخت می‌آورد ولی مامانم اصلا.بعد بدنیا اومدن بچه م فقط ۷ روز پیشم بود منم سزارین.انقد عذاب کشیدم .بعدش شوهرم وضع مالیش بد شد باز خونوادم جز مسخره کردنم کاری نکردن برام.بخام بچه مو چن دیقه بزارم پیش مامانم برم خرید یا دکتر یا هر کار مهمی که نتونم ببرمش یجوری سرد قبول میکنه خودم میفهمم که راضی نیستن همیشه هم بچه م میگه خاله منو زد یا سرم داد کشید ولی مجبورم کس دیگه ای ندارم یا شوهرم که شبا کار میکنه بعضی وقتا مجبور میشم برم اونجا بمونم .وقتی میرم خواهرام خیلی بد باهام رفتار میکنن اصلا آدم حسابم نمیکنن همشون اخم میکنن یه گوشه میشینن یا باهام حرف نمیزنن یا حرف میزنم اهمیت نمیدن . وقتی یه چیزی میخرم حتما باید بخرن یا میگم فلان چیزو لازم دارم مامانم فوری میگه میخای چی کار ازت گذشته همش حس پیری بهم منتقل میکنن..چن روز پیش خونشون بودم شام میخوردن منم سر سفره نشسته بودم به بچه م غذا میدادم بعد هیچکدومشون کنار من ننشستن مامانم به خواهرم گفت این همه جا برو اونجا بشین کنار من بعد خواهرم یواشکی گفت ازش حالم بهم میخوره چندشم میشه چجوری بگم ...منم خیلی دلم شکست حالا مشکل من اینه من چی کار کنم از خونوادم خیلی دلم شکسته ولی بدون اونا هم نمیتونم بخصوص بخاطر بچه م .هرجا بخام برم نیاز دارم کسی نگه داره.خودمم دانشجو هستم یه ترم هم مرخصی گرفتم.صادقانه بگین مشکل از منه یا اونا.؟ من چی کار کنم
ببخشید که طولانی شد
