برای بستن فاصله ای که بین دندونام افتاده بود رفتم کامپوزیت کردم، راستش بدترین کاری بود که تا حالا با بدنم کردم.
پشت و روی دندونارو تراش میدن که بشه روش مواد کامپوزیت رو قرار داد، الان انگار یه تعداد دندون لق تو دهنمه. دیگه نمیتونم غذای سرد یا خیلی گرم بخورم، همه چی باید ولرم باشه، چیزای سفت رو نباید گاز بزنم یا بجوم، مثل سیب درسته، هویج، بادام و...
انگار چندتیکه آدامس سفت پشت دندونامه که عادت کردن بهش غیرممکنه، دوست دارم با مشت بکوبم تو دهنم دندونایی که کامپوزیت شدنو خرد کنم ولی از این ذلت خلاص بشم. خیلی دیرتر از حالت عادی میتونم مسواک بزنم، مثلا بعد از غذا باید نیم ساعت به دندونا وقت بدی بعد مسواک بزنی. یه عالمه رسیدگی نیاز داره، احتمال لب پر شدن و شکستن دندون موقع جویدن یا هر کار دیگه ای خیلی بالا میره. حتی با دندون قروچه موقع عصبانیت هم ممکنه بشکنن!
اولش به یه دندانپزشک آقا مراجعه کردم گفت باید کامپوزیت کنی ولی اینکارو نکن دندونای خودت هرچقدر هم که فاصله بینشون باشه یا زرد باشن از دندون کامپوزیت شده بهتره، گفت مرد باید غذا بخوره که انرژی بگیره بره کار کنه، همین جمله رو که گفت از حرصش رفتم پیش یکی دیگه (خانم) کامپوزیتشون کردم، فکر کردم چون این تکنیک رو بلد نیست اینارو میگه. ولی واقعا راست میگفت، آی آقایون آی خانوما دندوناتونو مثل من داغون نکنید. کامپوزیت و لمینت جفتشون بدن.
