۲۰ و دو ساله که ازدواج کردم با کلی امید و آرزو شوهر کردم و مثل فرشته ها خوب و دل پاک و با محبت بود ولی اون دقیقا مثل دیو با من رفتار میکرد خیلی اذیتم کرد و هیچ کاری برای زندگیمون نکرد منم کم کم دلم سنگ شد باهاش الان ازش متنفرم ازش خیلی دوری میکنم و باهاش خوب نیستم ولی اون هرچی من بدتر میشم اون نرمتر و ضعیفتر میشه نمیدونم چرا آدما اینجوری شدن با آدم بدا خوبن و با خوبها بد
عذاب وجدان داره
الان قدر شمارو میدونه
دیگه تعویض شخصیت کردید تو شدی نتیجه عمل و گذشته‌ی اون .اون شد نتیجه عمل و گذشته‌ی تو
دیگه به اشتباه خودش بعد ۲۰ سال پی برده حتما،ولی خب چه فایده داره
ضربه آخر : کتکش بزن
دقبقن منم همینو با شوهرم تجربه کردم
چون یروز قدر میدونن ... بیا تاپیک اخرم طبق تجربه ۲۲ سالت بم نظر بده
چون داره کارگذاشته جبران میکنه سرش بسنگ خورده
یعنی چی برای زندگی تون کاری نکرد باید چیکار میکرد
مردهاهمینن اول ازدواج سختگیر زنهامهربان بعدبرعکس میشه
کلا فکر میکنم مردا جنبه محبت خیلی زیاد ندارن باید کنترل شده باشه وگرنه بیشتر فاصله میگیرن تو زندگی من که اینجوری بوده هروقت بیشتر ابراز کردم سنگ روی شدم. معمولی باشم عاشقمه
قانون طبیعته دوست دختر دوس پسرا هم همینن هر چی به کسی نزدیک بشی ازت زده می شه باید تعادل رو رعایت کنی و گرنه از اونور بوم می افتی
من یه نوع دیگه از این مشکلات و با شوهرم تجربه کردم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
7 ثانیه پیش
13 ثانیه پیش
20 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
