خواهر شوهر من به خاطر شرایط مالی از بچش گذشت تا پیش پدرش راحت زندگی کنه.با این تفاوت که از دیدن بچش هم محروم شد.یعنی شرطشون از اول این بود
نگم برات که مادرش چه کشید.وقتی خواهرزاده و برادرزادهاشو میدید دلش اتیش میگرفت
بذار پیش خودت بمونه از خودت دورش نکن پدرش اگر پدر باشه واسه بچه خرج بیشتر میکنه اگر بره زیر دست نامادری دیگه روز خوش نمیبینه
ولی بحث فراهم کردن زندگی راحت برای بچه فرق میکنه
و اینکه پیش پدرش باشه باز هم قضیه متفاوته
مادربزرگ و پدربزرگ نمیتونن روح و روان بچه رو مثل پدر و مادر خودش تامین کنن
بله کاملا حق با شماست عزیزم . من مخالف حرفای انسانی شما نیستم ولی همیشه اینجور نیست ک آدم بتونه بین خوب و بد یکی رو انتخاب کنه . گاهی گزینه های روی میز بین بد و بدتره. شرایط اسی هم حتما جوری بوده ک مجبور شده اینکارو کنه وگرنه هیچ مادری نمیتونه دوری فرزندشو تحمل کنه مگر اینکه تحت فشاری قرار بگیره ک خارج از ظرفیتش باشه .
بچه ی همسرش بوده
بله معلومه که گناه کرده
انسانیت همینجا مشخص میشه
حالا اون زمان مادربزرگ من چاره ای جز پذیرش نداشته،ولی الان اجباری نیست
بزرگ کردن بچه ای که به روح مادر پیوند خورده از همه چیز واجب تره
خدا دقیقا همون کارایی که پدربزرگم تو بچگی داییم با اون بنده خدا کرده بود تو پیری بقیه با خودش کردن!
من همیشه غصه شو خوردم تا وفتی بود همه کاری براش کردیم ما
ولی همه فهمیده بودن برای چی اینهمه در عذابه
در حق بچه ظلم نکنیم که گرفتاری داره
منظورم این نیست که بگم مثلا بچه فقط مادر می خواد ولی مثلا اگر بچه دختر باشه و پریود بشه با پدرش راحت نیست.اگر مدرسه بخواد جشن تکلیف برگزار کنه و بگه مادر ها بیان باید چیکار کنن؟! یا اگر مثلا مدرسه شون مذهبی باشه و پدر رو راه ندن. خیلی زمان های دیگه ممکنه بچه به مادر نیاز داشته باشه.
البته وجود پدر هم ضروریه.
