چرا دارم.روزی هزار بار هم شکر میکنم بخاطرشون..
ولی اینا واقعیت زندگیمن،ک نود درصد زندگیم این مدلی گذشته،وقتی داخل اینا بزرگ شدم حتی اگ سعی کنم نبینم هم نمیشه همه جوره دارم حس میکنم اینارو.
اهل ناله الکی نیستم راجب این چیزا هم اصلا صحبت نمیکنم با کسی،الان اینجا دارم میگم ینی واقعا هس...حداقل شاید چند نفر بخونن تلنگر بشه براشون،سعی کنن حداقل برا اطرافیانشون اینجوری نباشن،این چرخه های غلط زندگی رو یجا قطع کنن.