دلیل برای بقا

خوش بحالت ک همچنین عشق بزرگی رو تو زندگیت داری تجربه میکنی و مهم تر اینکه  اون شخص و منبع عشق پیشته،هر لحظه ک بخوای هست،نه نیازه تو رویا دنبالش گشت نه نیازه برا بدست آوردنش جنگید..

این همه از عشق ب مادر شنیدم و خوندم،ولی نتونستم کامل درکش کنم،چون متاسفانه به دلایلی تو زندگیم هیچ موقع همچنین حسی نداشتم و نتونستم از ته قلب دوس داشته باشم.

میفهمم چی میگی.زندگی همینه ،نقش بازی کردن.

ماها هیچ جا خود واقعیمون نیستیم.منم واقعا خیلی خسته شدم از ظاهرم،دلم میخواد خود واقعیم باشم با همون ضعف ها و ترس هایی ک پنهان دارم.دلم ی تکیه‌گاه میخواد،نه‌تنها ندارم،بلکه خودخوری بدبختی و مشکلات اطرافیانمم منو پیرکرده.

این دوره زمونه حال دل هیشکی خوب نیس،پس وقتی نمی‌تونیم درمان کنیم حداقل درد خودمونو اضافه نکنیم بهتره،همین ک درک میکنی و مراعات‌میکنی خوبه.

اره صد سال اولش سخته..😊

اینکه هممون مسافریم و رفتنی از این دنیا شکی توش نیس.ولی شما داری این زندگی رو ب پوچی میگذرونی،بقول معروف نقد رو ول کردی چسبیدی ب نسیه..نباید ب امید رسیدن ب چیزی،داشته های الانمون رو نادیده بگیریم یا نابود کنیم..ما اومدیم تو این دنیا تا موقع مرگ چ خوب چ بد قراره زندگی کنیم،،پس چرا از این فرصت استفاده نمیکنی!

وقتی ی برنامه تاثیر منفی داره و حس پوچی و بد میده بهتون چه لزومی داره ک دوباره نگاش کنی،..هیچ چیز مفیدی تو این تلویزیون ایران نمیشه پیدا کرد،من خودم بشخصه چهار پنج ساله تلویزیون نگا نمیکنم.شما ک وقت آزاد دارید بجای اینا،کتاب های آموزشی بخونید،کتابای پیشرفت فردی و خودشناسی یا کتابای  تربیت صحیح فرزند،کتاب آداب همسرداری،یا هر موضوعی ک علاقه دارید،حتی اگ تو زندگی هم بکارتون نیاد..شاید فکر کنی دارم فقط شعار میدم،،ولی خودم ب شخصه خیلی تاثیر مثبت دیدم از کتاب،بخاطر همون سعی میکنم ب همه پیشنهاد بدم..

نظر شخصی من با برداشتی ک از صحبتات کردم،اینه..اگ جسارت کردم تو گفتارم عذرمیخوام.

نشون دهنده اینه ک این چیزا تنها مختص تو نیست،ماها دردای مشترک داریم،آسیب هایی ک از بچگی باهاش بزرگ شدیم،زندگی تو محیط سمّی،خونواده ناآرام،احساسای سرکوب شده،حرف دلی ک حتی ب نزدیکترین آدمای زندگیمونم نمی‌تونیم بگیم تا خالی بشیم،کودک درونی ک تو دلمون مونده،ذوق کارایی ک نمی‌تونیم انجام بدیم،ریختن دردای خونواده رو سرمون،تربیت غلط و عزت نفسی ک بهمون ندادن،بزرگ شدن زودتر از سنمون و عقده های ی زندگی بدون فکر و خیال...

بخاطر ایناس ک حرفای همو میفهمیم.

کاش هیچ موقع نمی‌تونستم درک کنم کسیو،نه قدرت درک داشتم،نه قدرت فکر،،نه احساس کمک و همدردی،نه احساس وجدان...و حتی ی عقل سالم..استفاده کردن همه اینا فقط عذابه برام

بجای خالی شدن خودت،دردای دل کس دیگه هم اومد تو ذهنت.

شرمنده