اقامن یه ادم فوق درونگرام
بخاطرهمین خیلی ادماباهام نمیجوشن و دوست خاصی ندارم
اماموضوع اینه که من توخونمونم نمیتونم حرف بزنم
مثلا اگر درمورد یه پسری نظر بدم پدرم به مادرم میگه اره این سرش جایی گرمه وفلان
یا اگر حرفی به مادرم بزنم میگه توتیکه انداختی و فلان منظورداشتم
بخدابغض دارم اخه من باکی حرف بزنم ؟دلم گرفته چرااخه!🥲
خب عزیزم واقعا تعجب داره حرف نزنی نزنی یدفعه بگی فلان پسره اینطوریه
از در و دیوار حرف بزن یواش یواش عادت میکنن
(تجربم ثابت کرده راجب پسرا با خانوادم حرف نزنم)
تک فرزندی؟
جانممم.بیا دوست خودم شو. منم درونگرا هسم..شاید بخاطر اینکه انقد درک نشدیم درونگراشدیم ترجیح ب انزوا و دوری از آدما دادیم.کاش وقتی میدونن درونگرا هسیم اذیتمون نکنن بذار حال خودمون باشیم همینی ک هسیم قبولمون کنن
پدر منم خیلی حساسه تا حالا نذاشته یه پشه نر هم اطرافم باشه از این‌رو هیچ وقت حتی در مورد بازیکن پسر هم نظر نمیدم
ن میدونی انقد حرف نمیزنیم نمیزنیم هرچیزی نظر نمیدیم دخالت نمیکنیم .وقتی ی حرفی ازدهنمون دربیاد با منظور دگ برداشت میکنن.میبینی ادمای پرحرف شوخ طبع هرچی ب زبون میارن حتی اگ میون حرفاشون فش بدن کسی ب دل نمیگیره میکن اینکه چیزی نگف اخلاقشه.ولی امان اگ ی ادم کم حرف چیزی ب زبون بیاره همه جبهه میگیرن ک اره حتما منظوری داشتی این حرفو زدی.بارها سرم اومده این جریانات.طفلی استاتر رو درک میکنم چی میگه
