۲۲سالمه. خانوم هستم هرکاری کردم برا زندگیم پیشرفت کنم اما طبق میل پیش نرفت. یکی که خیلی برام عزیزه.باهم راجب بچه حرف زدیم. و من اصلا دوست ندارم بچه بیارم تو این سن بهش فکرم نمیکنم (من مجردم ) دوست پسرم گفت آدم باید بچه بیاره تو پیری آسای دستش باشه من مخالفت کردم. یک دفعه گفت تو اصلا چی دوست داری؟
هیچی دوست نداری. نمی‌دونم چرا وقتی قطع کرد گریه کردم احساس کردم. آدم بی حسی هستم بی تفاوت که هیچی دوست نداره هیچ ذوقی نشون نمی ده انگیزه نداره خیلی داره ازیتم میکنه این موضوع
خاک تو سر دوتاتون
توی موقعیتش که قرار بگیری خودت بچه میخوای مطمئن باش . من ازدواج کرده بودم شوهرم میگفت بچه ولی من اصلا دوست نداشتم . کم کم خودم از ته دلم نیاز به وجود بچه رو توی زندگیمون حس کردم .
حالم از این مردا بهم میخوره چقدر تفکراتش عین بابام بود
موافقم. خوب من تو این سن بهش فکر نمیکنم. فعلا سنم کمه. خیلی چیزا هست که باید بهش برسم و خیلی جا دارم اما. اون سوالی که ازم کرد. یه جوری شدم. که من واقعا. از چیزی هم خوشم میاد واقعا چرا بی تفاوت جلوه میدم همه چیو
اسی احیانا اقا هستی؟
دلیل بچه آوردن تو دنیا چیه؟
تو فقط ۲۲ سالته
اونو ولش کن.چرا بی حسی؟چی باعث شده؟سنی نداری ک عزیزم واسه خودت وقت بذار تفریح کن یه مدت بی خیال پیشرفت واین چیزاشو
با خودت و سلیقه زندگیت رو راست باش و بخاطر هیچ کس خودت تغییر نده،چرا اون انقد حق بجانب بوده ،این نظر شماس،اینجوری اعتماد بنفس طرفو تخریب میکنن
