فرزندان دروغ گوی من

تمام تلاشمو میکنم ولی بخدا ادم کم میاره 

شما فکر کن الان کارت کشیده پیامکم اومده با ذوق و خیلی عادی و محکم میاد خونه مامان دوستم برام ساندویچ گرفت با هم خوردیم

میگم خوب دستش درد نکنه یه روزم تو مهمونش کن 

چی گرفتی کارت کشیدی صاف تو چشات نگا میکنه میگه هیچی.

راهی نمونده جز مشاوره 

باید ببرمش 

به هیشکی هم نمیشه گفت 

هر چه که چند باری با دروغاش دلخوری درست کرده مثلا دیدم خواهرم یجوریه اون یکی یه مدلیه بدجور ها ناراحت 

هر چی فکر میکنم خدایا چیکار کردم مگه چیزی نمیبینم

بعد که پرسیدم بابا بگین چی شده 

گفتن پسرت اینو گفته اونو گفته و من پرپر زدم قسم خوردم که من نگفتم و اون حرف از دل خودش زده

دخترمم تا ۷ و۸ سالگی خوب بود خداروشکر میکردم این خوبه اونم الان یجوریه که هر کی بگه دخترت اینو گفت درجا تو دلم میگم غلط کرد و آتیش میگیرم و میسوزم حتی به معلمش از زبون من دروغ میگه

دیگه اینقد فشار روم بود که اومدم اینجا گفتم

آره از این نظر مسئولیت باباش رو دوش منه جور نبودش رو میکشم

مغازه داره و صد مترم تا خونه فاصله نیس.خیلی هم محیط کارش شاد و شلوغه هرچی میگم یه وقتایی برو پیش بابات نمیره که نمیره .اونم هر چه تلاش میکنه که بره بیفایدس میگه بیا تو زود یاد میگیری خیلی خوبی میگه نمیام.هیچ مدلی نمیتونیم بفرستیمش پیش باباش.اونجا میره میگه مامان گفت کارتت رو بده خرید داره به من زنگ میزنه میگم نه.گاهی جلو بقیه که میگه فرصت شناسه میدونه کجا بگه اون موقع کارت رو میده بعدباباش ازم میپرسه چی خرید داشتی میگم من که خبر ندارم.

همه ی حرص و جوشم همینه .چرا دروغ میگه.

میگم هر چی پول میخوای بگو بهت میدم باز بی اجازه دوبرابر برمیداره نصفشو گردن میگیره.تو خونه همیشه پول نقد هست میره پیش باباش میگه مامان گفت بیست تومن بده برم خرید کنم براش از دروغ.

باباش میگه پسر جان تو بگو برای خودت مخوای من که حرفی ندارم بهت میدم چرا میگی مامان پول خواسته در حالی که واسه خودت خواستی

چشم عزیزم 

ببخشید بخدا ممنون که هستی

من که دیگه موندم تو کار بچه هام.مات و مبهوتم

اینا بزرگ بشن چی میشن 

هیچ اعتمادی بهشون ندارم

میترسم به کسی درد و دل کنم چون دو روز دیگه چیزی از جمعی گم بشه نگاه ها به سمت بچه ی منه و چیزی هست که طبیعیه .

هر حرفی میزنن تو دلم پر غم میشه 

خورد میشم با رفتارشون

چیزی میگن فقط نگاه میکنم و میگم آره 

و تو دلم حرص میخورم و میدونم که چرت و پرت میگن و واقعیتم میدونم. 

حق داری بخدا خیلی بده .چیزی بدتر از دروغگویی و پنهان کاری نیست

کسی که ندیده این مدل رو درکش براش سخته که یه بچه چقد میتونه دروغ گو باشه در حالی که من دلم میخواد تک به تک موهای سرم رو بکنم از بس حرص و جوش میخورم مگه طاقت یه آدم چقدره چند ساله درگیر این رفتارشم حالا که خواهرشم شده عین خودش حتی بدتر . اون کاملا ادم خیالباف و تخیلی طور هست و تو فکر و خیالش من باهاش حرف میزنم میگه تو اینو گفتی اونو گفتی هر چی میگم من نگفتم کی گفتم میگه چرا.وقتای تنهایی کوتاه میام  و ولش میکنم جلو بقیه ولی آب میشم میرم تو زمین بگم اون دروغ میگه بد بگم من گفتم بدتر.جایی میرم کسی میاد اول تا اخر از استرس بی طاقتم که اینا یه چرتی نگن از زبون من.

مجبورم وقتی میدونم ذهنشو داره حیفم میاد بزاره رو فیلم دیدن.مجبورم شب امتحان یه دور براش از رو درساش میخونم اون گوش میده.میگم شاید یه روزی علاقه مند شد.شاید دید رتبه اش خوبه تحریک شد درس بخونه .فکر کن درسشم دیگه بزاره کنار چی از توش در میاد اونوقت؟پیش باباشم عمرا نمیره درمغازه میگه هیچ علاقه ای ندارم.

برای قدش هم مجبورم نهایش دوسه سال زمان داره که قد بکشه ارث کوتاه قدی خیلی بدی هم از سمت خانواده شوهرم داره میگم شاید با رسیدگی و مکمل رشد کنه و نیازی به تزریق هورمون رشد نباشه نمیخوام بعدا حسرت بخورم بگم بچه انداختم تو دنیا اما بهش رسیدگی نکردم که تا الان البته شکست خوردم و تغذیه هیچ تاثیری نداشته.

پوست صورتش پر از لکه هیچ مدله هم رفع نمیشن.خودش میگه مامان ببرم دکتر اینا شاید پاک شن پیش دکتر بردم میگه رو اعتماد به نفسش اثر بد داره دنبالش باش

که هر چند اینم هر چی درمان کردیم هیچ فایده ای نداشت.چیکار کنم خواهر

من بدم میاد بشینم خونه و دنبال رسیدن به خودم باشم؟بخدا هیشکی بدش نمیاد

دندون خودم نیاز به رسیدگی داره وقتی میبینم دندونش خرابه دهنش بو میده مجبورم اونو ببرم دکتر