من خانودم از بچگی خیلی بم امر و هی می‌کردن تا همین الان که سنی ازم رفته
به نفس کشیدن هم کاردارن
اما تنها موردی که کاملا دست از سرم برداشتن مورد ازدواج بوده
من ترجیحم اینه تا ابد مجرد بمونم.. هیچ وفت برا اردواج بم کاری نداشتن.. نمیدونم شاید چون میدونن آدم ازدواج نیستم
حالا شما بگین
ازدواجم
تو هیچی کاری نداشتن و گیر ندادن
کاملا آزاد زندگی کردم
من کاملا برعکس شما هیچ وقت بابا مامانم تو هیچ موردی بهم امر و نهی نکردن کاملا آزاد و رها البته منم حد نگه دار بودم، ولی تو مورد ازدواج مجبورم کردن
تنها اجبارشون ازدواجم بود اونم تو خانواده ما بعيد بود ولي شد
بقيش اجازه دخالت نه دادم نه ميدم نه زياد اهلشن
دومي موردي كه مادرم زياد دخالت ميكنه بچه دار شدنه كه ميگه يه دونه كافيه و دلايل خودش رو داره
الان باردارم و نميدونه ٤/٥ماهمه
همه چیم
الانم با این سن و سالم ،مامانم به رنگ موهام گیر میده به لباسام گیر میده ،خونه دیر بیام گیر میده،شوهرم شیفت باشه شب تنها باشم گیر میده ،کجا برم یا نرم گیر میده
تو همه موارد گیر دادن انتخاب دانشگاه، شغل، ادامه تحصیل، حتی شوهرم اونا انتخاب کردن. بعد ازدواج ولم کردن
سر اعتقاداتم
مادر و پدرم هر دو نماز میخونن و روزه میگیرن و...
اما هیچ وقت اجباری تو خونه ما در کار نبوده
که نماز بخون یا روزه بگیر یا بیا بریم هیئت و ....
بهم پیشنهاد میدادن باهام صحبت میکنن اما نهایتا خودم تصمیم میگیرم
کلا فکر میکنم خانوادم خداروشکر خیلی سر هیچی بهم گیر ندادن
این یکی از نعمت هاییه که تو زندگی دارم و بابتش خداروشکر میکنم
البته تو نوجوونی یکم باهم درگیر بودیم که سعی کردیم رفعش کنیم و باهم کنار بیایم سر یه مسائلی
الانم گاها حتی اگه تفاوت نظر داشته باشیم خیلی همو وادار به پذیرش حرفهای هم نمیکنیم و من اینو دوست دارم...
