این مساله ریشه تاریخی داره.
نه فقط توی فرهنگ ایرانی که توی خیلی از فرهنگهای شرقی ارزش جنس مرد رو از زن بالاتر می دونستن. فرزند پسر رو هم طبیعتا ارزشمندتر از فرزند دختر می دونستن.
حالا یه زنی که سالیان سال توی سرش زدن که تو جنس دومی و ارزشت پایینه، چطور می تونه ارزش و احترام خودش رو بالا ببره؟
قبل تر ها (و متاسفانه تا حدودی همین امروز ) یه زن پسر دار شدن رو راهی برای جبران منزلت و احترام نداشته خودش می دونسته. یه زن با به دنیا آوردن یه فرزند پسر می تونسته اون احترام و ارزشمندی که همیشه ازش دریغ شده رو به دست بیاره.
حالا اون پسری که مایه فخر و ارزش و احترام مادره طبیعتاً برای مادر خیلی عزیزه! عزیزتر از هر چیزی! چون اون بوده که با به دنیا اومدنش به مادرش اعتبار داده.
