هممون میدونیم که مرگ انتهای زندگی تک تک آدماست
آخر این زندگی اون چیزی که انتظارمونو میکشه مرگه
خیلی واسم عجیبه که هممون به این موضوع واقفیم و خیلیا نادیدش میگیرن
من خیلی دوست دارم مرگ رو بپذیرم یعنی مثل ازدواج جزو یکی از مراحل زندگیم بپذیرمش و ازش نترسم خیلی تلاش کردم اما زیاد موفق نبودم
شما بهش فکر میکنید؟پذیرفتینش یا ازش حسابی میترسید؟
بنظرتون چجوری میشه یکنفر راحت مرگ رو بپذیره؟
من همین الان بگن میمیری مشکلی ندارم
بعد فوت برادرم کلا چیزی برام مهم نیست
پذیرفتن یا نپذیرفتن تغییری تو مرگ ایجاد میکنه
بهتره بش فک نکنم
دست خداس
من فقط،آرزو کردم تا زمان زنده بودن مامان بابام اول
دوم تا زمانی که بچه هلم بهم نیاز دارن زنده باشم
پذیرفتنش تغییر تو مرگ ایجاد نمیکنه اما تغییر تو زندگی آدم ایجاد میکنه
منم قبلا بهش فکر نمیکردم اما با فوت اطرافیانم خیلی بهم تلنگر زده شده که این اتفاق برای همه هست یک روزی نوبت خودمم میرسه و دیدم اصلا دوسش ندارم و ازش ترس دارم و همین ترس زندگیمو تاثیر قرار داده بنظرم اگر آدم کنار بیاد و بپذیره زندگی براش قشنگتره
درسته که فوت عزیزتون خیلی دردناک و سخت بوده ولی خیلی باعث تکامل روحتون شده
اینکه نمیترسین و دنیارو سخت نمیگیرین خیلی عالیه بنظر من اینجوری زندگی تغییرات مثبتی داره
حالت سبکی و بی خیالی یجور رها بودن حس خوبیه
مممنونم علاقه ای به عمر زیاد ندارم
مخصوصا مجموعه چند تا بیماری خود ایمنی اصلا سن زیاد چیز جالبی نمیشه برام
ولی بچه هام رو بزرگ کنم ازدواج کنن
و البته مادر پدرم هم داغ من نبینن که داغ فرزند وحشتناکه
البته قبل اینکه افتاده و نیازمند پرستار بشم......
چقدرم دارم شرط می‌گذارم واسع مردن انگار دست خودمه
هیچ چیز قطعی نیست
شاید سال دیگه خبری از هیچکدوم از بیماریها نباشه
خیلی آدما تو اوج سلامتی کامل مردن
عمر دست خداست اما مرگ واقعیت زندگیه هممونه اگرچه هر مراسم ختمی که میریم جوریه برامون که انگار این اتفاقا فقط واسه اطرافیانه جوری اشک میریزیم و گریه میکنیم انگار ما عمر نوح داریم😂
این چیزاش واقعا برام عجیبه ها،و خیلیا هم بهش فک نمیکنیم میگیم اووووه کو تا مرگ فعلا زنده ایم و این اشتباه بزرگیه
