حالم داره از این زندگی بهم میخوره
دائم دارن باهم دعوا میکنن
خونم یک ثانیه هم تمیز نیس بهم میریزن
کلی مسئولیت هیچ جا نمیتونم برم
درساشونم نمیخونن باید حرص بخورم
دلم برا خود قبلیم خییییلی تنگ شده
دلم میخاد یه روز واسه خودم باشم
مردام که اصلا قدر نمیدونن شوهرم با دوستاش بیرون میره عشق و حالشو میکنه تازگیم که خیانت کرد بهم منم مشغول بچه داریم لااقل اگه خودم تنها بودم طلاق میگرفتم یا خودمو خلاص میکردم از این زندگی خدایا ناشکری نمیکنم ولی به اونایی که بچه ندارن حسودیم میشه