بنظرتون حقوق خانمی برای خانه داری چنده؟

کسی که منطقیه کلا منطقیه ربطی به قبل و بعد ازدواج نداره من همیشه گفتم اینجا به همه ازدواح وصلت بین دونفر نیست وصلت بین دوخانوادست پس خانواده هارو هم درنظر بگیرید درمورد شما که بچه ها هستن خیلی مهمه بچه ها رو اولویت قرار بدین و حقیقت محبت از دیدگاه خانومها تعریفش با آقایون فرق میکنه اما درهرصورت هم زن جایگاه خودشو باید داشته باشه هم بچه ها اینکه تو فقط باید برای من باشی و بچه هاتو رها کنی و بدی به مادرشون حرفهای خام و نپخته ای هست که یا بهانه هست برای ابراز کمبودها یا واقعا اون طرف از اول با همین قصد اومده جلو من حقیقت هیچ قضاوتی در مورد هیچ زندگی ندارم ولی اکثر مشکلاتی که میبینم بخاطر رفتارهای خام و نپخته دوطرف یا یکی از طرفین هست اگر خصوصا کسی اخلاق نداشته باشه فرق نمیکنه زن یا مرد هیچ جوره نمیشه اون طرفو اصلاح کرد مگر زمانی سرش به سنگ روزگار بخوره بعضی‌ها هم همسرشون فرشته هم باشه باز اذیتش میکنن یا بهش خیانت میکنن ازدواج بلوغ روانی و آموزش صحیح دردوران مدرسه و درخانواده ها نیاز داره که هنوز خیلی کار داره به اون سطح دراکثریت خانواده ها برسیم حداقل در زمان فعلی

بهرحال شما دوتا شکستو پشت سر گذاشتید تمام اینها تجربه هست ودرسهای زندگی متاسفانه اکثریت ازدواجهای فعلی روی دوستی‌ها و شناخت ناکافی و احساسات صرف بدون درنظر گرفتن فاکتورهای بسیار مهم دیگه انجام میشه وبرای همین آمار طلاق انقدر زیادشده ازدواج باید هم تابع عقل باشه و احساس و رضایت خانواده ها و هم کفو بودن فرهنگی و مالی بسیار مهمه و فاکتورهای اساسی در موفقیت یک ازدواج هست 

بچه هاتون هم اگر میفرمایید خیلی میترسن چون  احساس ترس دارن شمارو هم ازدست بدن واین ترس در فرزندانی که یکی لر والدینو ازدست دادن بیشتر از فرزندانی هست که هردو والد رو درکنارخودشون دارند سعی کنید این اطمینان رو درشون ایجاد کنید که تا زمانی که هستید ازشون حمایت خواهید کرد و کنارشون هستید سعی کنید  از لحاظ عاطفی بچه ها رو براشون کم نزارید ابراز علاقه زبانی بچه ها نیاز دارند بچه های طلاق بخاطر آسیب روانی از طلاق والدین حساس‌تر وزودرنجتر میشن ونیاز دارن همیشه احساس کنن همیشه یک پشتوانه محکم کنارشون هست که هیچ بنی بشری رو به اونها ترجیح نخواهد داد و رهاشون نخواهد کرد اگر این اتفاق بیفته باعث سرخوردگی و رفتارهای پرخاشگرانه دردوران بزرگسالی نسبت به جنس مخالف و افراد دیگه وازبین رفتن حس اعتماد به نفس وبسیاری اسیبهای اجتماعی برای اونها میشه همیشه اونچه درباره دیگران می‌بینیم فقط تقصیر خودشون نیست برآیند خودشون به علاوه تاثیرات بسیار عمیق والدین و محیط هست و اگر قراره کسی سرزنش بشه فقط اونها نیستن 

به ندرت مشاور خوب وجود داره خیلیاشون تخصص لازم رو ندارن و صرفا عقاید شخصیشون به عنوان مشاور ارائه میدن متاسفانه دانشگاه‌های ما آموزش تخصصی در این حوزه نمیده فقط یک سری جزو یا کتاب با اموزهای دمده و تئوریهای محض بدرد نخور دانشگاه‌های ما در بسیاری ازرشته های علوم انسانی فقط مدرک میدن و آموزش صحیح و کاربردی وتخصصی وجود نداره یک سری تئوری بدردنخور خودم دوسال دراین محیط روانشناسی خوندم میدونم چه خبره

نه بزرگوار من روانشناس نیستم اما عقیدم اینه مشاورین خوب اتفاقا در دانشگاه لزوما درس نخوندن سطح سواد هرکس براساس راهنمایی و مشاوره دادنش دراین حوزه رو میشه سنجید شخصا برای من مشاور خوب کسی نیست که مدرک داشته باشه کسی که بهترین و موثرترین راهنمایی و کاربردی ترین راهنمایی های منطقی وعقلانی رو دراین حوزه بده از نظر من بهترین مشاور هست مهم نیست مدرک داره یانه سطح سواد و تجربه آدمها ربطی به مدرک دانشگاهی نداره همونطور که در قدیم سواد زندگی مردم اون زمان بسیار بالاتر از مردم زمان فعلی و تربیتهاشون خیلی بهتر از نسل فعلی و احترامها وارزشهای و محبتها خیلی بیشتر از زمان فعلی بود شخصا قراربود به کسی مدرک روانشناسی بدم سطح سواد واقعیشو دراین حوزه می‌سنجیدم نه مدرک دانشگاهی تا زمانی که آموزش‌های دانشگاهی به این شکل فعلی هست

من مدرک  دانشگاهیم در زمینه دیگست مدرک کاردانیم مرتبط با مباحث روانشناسی بود