درچشم‌آفتاب‌چوشبنم‌زیادی‌ام
چون‌زهرهرچه‌باشم‌اگرکم‌زیادی‌ام
بیهوده‌نیست‌روی‌زمینم‌نهاده‌اند
بارم‌که‌روی‌شانه‌عالم‌زیادی‌ام
باشوروشوق‌میرسم‌وطردمیشوم
موجم‌به‌هرطرف‌که‌بیایم‌زیادی‌ام
همچون‌نفس‌غریبترین‌آمدن‌مراست
تامیرسم‌به‌سینه‌همان‌دم‌زیادی‌ام
جان‌مرامگیرخدایاکه‌بعدمرگ
دربرزخ‌وبهشت‌وجهنم‌زیادی‌ام
قرآن‌به‌استخاره‌ورق‌خورد!کیستم؟!
بین‌برادران‌خودم‌هم‌زیادی‌ام
