سلام عزیزم
چند روز پیش تو تاپیک مدیریت پیامک رو در مورد خانواده ت خوندم که خیلی به مشکلاتشون فکر میکنی...
عزیزم این خیلی خوبه ولی این حرف رو از منی که یه عمر خودمو وقف خانواده و کردم آویزه گوشت کن...دلسوزی بیش از حد خودتو از پا در میاره...تو مسول خودتی و اینکه با تو رو دوش بقیه نذاری...نه اینکه سنگ زیرین آسیاب باشی...باور کن کم میاری...منم پدر و مادر بی فکری داشتم از وقتی شاغل شدم پنهانی کمک حالشونم...عروسی خواهر و برادرم چقدر از خودم زدم...پنهانی طلا فروختم کادو خریدم...خیلی حرفه که اینجا جاش نیست...اما همش جزو وظایفم شد...و وقتی کن آوردم محکوم شدم...
اتفاقا خواهر برادرا که سرشون گرم زندگیشونه پدر و مادرم بیشتر دلسوزشون هستن...
به خاطر خدا از دستت میاد کمک حال پدر و مادرت باش در حد معقول اما خودکشی نکن...من دیدم که میگم آدم بعدها تا کجاش میسوزه...اگه منم به فکر بودم الان برای خودم اندوخته ای داشتم نه اینکه دلم بسوزه چرا به فکر آینده نبودن و فقط روح و روانم آسیب دید و انتظارات ازم زیاد شد...