حس میکنم وزندگی زناشویی شدم مترسک

امان ازین مردهای بچه ننه... و خاک بر سر خانواده هاشون که جای اینکه یادشون بدن درست زندگی کنن، ازین وابستگی مرض  گونه پسرشون به خودشون، خوششون میاد و بهش دامن میزنن

نه اینجوری نگو تو دیگه مسئول این بچه ای باید خودت و بسازی به خاطر پسرت سنت کمه مشخصه من ۳۸ سالمه تجربه ثابت کرده آدم تو سختیا قوی میشه راحشو پیدا میکنی 

فقط به خاطر پسرم دارم ادامه میدم...ایشالا میتونم منم.. دعا کن برام

آره بخدا تا خونه مادرشونن هیشوی تحویلشون نمیگیره همین که زن میگیرن میشن تاج سر 

آخ گفتی...دقیقاااااا

درست میشه یه سوال کجا زندگی میکنی تهرانی ؟

من تو ۲۳ سالگی با یه بچه ۳ ساله جدا شدم تا ۲۹ سالگی تنها بزرگش کردم حتی خونوادمم و خیلی کم کمک کردن ولی بعدش با مرد خوب آشنا شدم الانم پسرمو عین بچه خودش دوس داره خدا واسه هر کسی یه راهی باز میکنه 

ولی خوب من کارمند بودم با همه سختیش هم کار میکردم هم درس میخوندم هم تنهایی بچه بزرگ میکردم خودمم بچه بودم ولی خوب تونستم تو هم میتو نی فقط به عشق بچت همه چی و درست میکنی من نه مهریه گرفتم نه پولی داشتم با ۵۰۰ هزار تو من خونه اجاره کردم تو کرج اون موقع میشد الان حداقل باید ۱۰۰ تو من داشته باشی بتونی بری کرج ولی خوب شرایط که خوب شد برگشتم تهران 

رابطه یک طرفه یابایددم نزنی وسکوت کنی یا بکشی کنار اینکه همش توطلب کنی واون هیچ تهش لگدمال شدن غروره