هیچ‌وقت فکرشو نمیکردم....

من بخاطر هدفم که پزشکی تهرانه پشت کنکور موندم دوست نداشتم حسرتش به دلم بمونه اما الان همش فکرمیکنم سنم داره میره بالا و از بقیه عقب میمونم(19سالم تازه شده) و این حس مضخرف خیلی اذیتم میکنه

رویا بافی نکن منطقی نگاه کن منم رویا بافی کردم اما تنبلی داشتم بهش نرسیدم 

رویا ها به اندازع تلاش و ظرفیت آدم جواب میده و‌نتیجع داره

بشین ترازتو نگاه کن اگر بالای ۷۰۰۰ و میتونی بالاتر برسونی 

اکی فکر پزشکی تهران باش وگرنه پزشکی شهرستان یا آزادم عالیع 

اصلا مهم نیست کجا و‌کدوم دانشگاه مهم اینه دکتر شی 

و مثلا مطب بزنی و شاغل شی

یه مشت افسرده کنارهم😄

تعریف دوست از نظر تو چیه 

اگر منظور دوستی هست که خودش مشتاقانه ارتباط برقرار می کنه دیدم که با گذشت زمان خودش ارتباط رو کم می کنه 

دوست رو برای چی می خوایم برای اون نیاز آدمی به جلب توجه و حرف 

یه تحقیقی میگه این نیاز رو میشه با ارتباطات سطحی همین مکالمه من و تو تا حد زیادی برطرف کرد  

دوست یعنی چی از نظر تو

میدونی من عاشق دانشگاه تهرانم حتی اسمش و فکرش که میاد سرم اشک میریزم میگم مگه من چندبار به دنیا میام که حتی یکبار هم نتونم به عنوان دانشجوی پزشکی تهران وارد اون دانشکده بشم؟!

این حسرتی میشه که من توی سن 30 سالگی یک روزی میخورم اگه بهش نرسم

البته فقط چشم به کنکور ندوختم من تک بعدی نیستم و راه های مختلفی رو پیش گرفتم مثلا کلاس طراحی و کالی گرافی میرم کیک بوکس کارمیکنم زبان و...تا سنم رسید دنبال گواهینامم هم رفتم و دوست دارم توی عرصه های مختلفی موفق باشم چشممو فقط به کنکور ندوختم اما براش صدمو میزارم چون هدفمه

میدونم اگه ازش بگذرم اینم میشه حسرت 30 سالگی من  

خواستت زیاده 

چنین دوست هایی که همه خصلت رو داشته باشند کمه 

می تونی .ند تا دوست داشته باشی با هر کدوم راجع به یه چیز حرف بزنی 

این حرفها خودسانسوری نداشته باشم اینا همون تو ادبیات قشنگن،تو واقعیت ازین خبرها نیست،چپن همه ی رفتار ما مطابق میل دیگری نیست،پس یکبار من کوتاه میام یکبار طرف مقابل،و همین طور با سازگاری میشه با هم طی کرد

خود دانی

فک میکنی ..گفت بخدا برای تو هیچکی نمیاد .‌‌

منم با اینکه خیلی خوش مشربم و ددستای هیلی زیادی داشتم ولی اللن هیشکی نیس