محبوبم!
از پیری نترس
که چون همیشه برایم زیبا خواهی بود!
این قلب مهربان توست
که مرا چون کودکی شاد
در پی پروانه ای زیبا...
به سمت خود می کشاند!
از پیری نترس
و به مردی فکر کن که با هر چروک بر تنت
زخم هایش پنهان می شود
و با هر موی سپید...
بختش آرام می گیرد
گودی زیر چشم هات...
مرا به عمق بیشتری از دوست داشتن
خواهد برد
و دست های لرزانت
می تواند بارها
تنهایی ام را بتکاند.
از پیری نترس
و با تصویر شکوهمندی که از تو خواهم سرود...
مرا دوست تر بدار :
"قله ای پوشیده از برف
که گل های رنگین دامنش
دختران چوپان ایل را
زیباتر کرده است."
| حمید جدیدی |
