از اولم دوسم نداشت، تو بحثها تمام کاستی هامو تو روم میزد، همیشه حق به جانب بود، همه چیو به صورت صد درصدی برا خودش میخواست، اینا رو میدونم ولی نمیتونم با نبودنش کنار بیام انگار همزمان دستها و پاها و قلبمو از دست دادم
نه نگو بستگی داره چن وقت نامزد بودید با هم ،ببین اگه دو دل بود بخدا ولش کن همچین مردی به دردت نمیخوره فقط خدا لعنتش کنه وقتی دو دل بوده نباید میومد اون عاقلانه بوده تو این رابطه اما شما عاشقش شدید،ببین من با یکی سه سال نامزد بودم چهار سال طول کشید تا فراموشش کنم البته وقتی یکی اومد تو زندگیم فهمیدم آدم بهتری هم از اون وجود داشته و من نمی‌دونستم آخه من تابحال با پسری حرف نزده بودم جز نامزد اولم که اونم عاقبتی نداشت و خدا رو شکر میکنم که همون موقع ها تموم شد،با اینکه میدونستم اگه باهاش ازدواج کنم طلاق میگیریم بازم میخواستمش چقدر خودمو اذیت کردم چقدر گریه کردم چقدر تو سر خودم زدم تا چون به الان تا گریه کنم بخاطر گریه ها ی اونموقع و تو سر خودم زدن سردرد میگیرم در حدی زده بودم تو سر خودم که تو چشام لکه خون جمع شده بود الان هیچ حسی بهش ندارم برو یه زیارتی جایی که بهش اعتقاد داری بخواه به راحتی فراموش کنی بخدا خیلی تاثیر داره
آدم به ماهی تو آکواریومم عادت میکنه ، این حست وابستگیه نه دلبستگی
دوست پسرم نبود نامزدم بود
آره از اولم مشخص بود دوسم نداشت با حرفا و کارای خودشو خانواده اش
ولی شدید حالم بده؛ نمیدونی تو چه وضعیت بدیم؛ غم و اضطراب داره از پا درم میاره؛ یه جوریم حس میکنم انگار مغزم گندیده؛ بیرون میرم خونه ام مسجد میرم هر جا میرم همینم؛ کاش میشد میبردن یه مدت بستریم میکردن با قرص و خواب و شوک و اینا مگه یه ذره حالم بهتر میشد
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
28 ثانیه پیش
33 ثانیه پیش
43 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
