توقع بیجایی نیست ولی استثنا داره و تنها استثناش هم دقیقا همین موردیه که گفتی. شوهرت کار کاملا درستی کرده.
خانوادت به تو نزدیکتر از شوهرتن و آشتی میکنید ولی اگه شوهرت چیزی بگه کدورت جدی پیش میاد و بعدا خود تو میگی چرا کاسه داغتر از آش شدی یا دخالت کردی
من اینجور مواقع تو مجالس کسایی ک بهم اهمیت ندادن شرکت نمیکنم
دیگه حالی ازشون نمیپرسم
کلا برام بی ارزش پیشن
و این تاحد زیادی حالمو خوب میکنه ک خودمو از شرشون دور نگه داشتم
و مثلا کسیشون فوت کرد منم مثل خودشون میشم نهایت ی تسلیت سرد بگم و رد بشم
اونوقت اگر همسر اومد گلگی کنه
شماهم میتونید بگید داغدار بودم، بیمار بودم، باوجود احترامی ک براشون همیشه قائل بودم ی حالی نپرسیدن ازم، از ی غریبه هم غریبه تر
از من انتظاری نداشته باش
من بودم قهر نمیکردم
معمولا این روشا جواب نمیده،
جز اینکه شما بخاطر همون قهر هم ی حس ناراحتی توی وجودت هست ک رابطه ات با همسرت بهم ریخته
ازونطرف نتیجه مطلوبم از قهر نمیگیرید یعنی ب احتمال زیاد رفتار همسرت تغییر نمیکنه
این وسط بین اینهمه ادم فقط شمایی ک عذاب و ناراحتی میکشی
ببین نمیگم ک بی احترامی کنه.مثلا دخترعمه ی همسرم توجمع باباش سرش داد زد شوهرش برگشت گفت بابا ازاین ب بعد هروقت خواستین سرزنم دادبزنید اول سرمن دادبزنید خب اون پدرزنه که دیگه نمیومد دفعه ی بعدی دادبزنه اول سردومادش،بااین حرفش بش فهموند که دیگه نباید سردخترت دادبزنی بی احترامی هم نکرد
اره ادامه بدید
البته میتونید توی پیجهای روانشناسی و مشاوره جستجو کنید ببینید که حین ادامه ی زندگی چه راه حل عقلانی و منطقی ای وجود داره ک همسرتونم با خودتون همراه کنید.
دررابطه با سراغ نگرفتن از خانواده شوهرم بستگی ب دل خودتون داره
من باشم خیلی سرد و مختصر نهایت ی زنگ بزنم البته توی شرایط بدشون. ن اینکه همینجوری بخوام حال و احوال کنم روزمره
