تاپیک قبلتو دیدم که بارداری
بعد از به دنیا اومدن بچت ،مشکلاتت و مقایسه و این چیزا صد برابر میشه
فقط صبور باش
این روزا میگذره
بله بیشتر این مسایل سوءتفاهم هست مردها کلا بیخیال تر هستن جایی که باید جدی باشن شل رفتار میکنند جایی که باید آروم باشم جدی رفتار میکنند و اینکه کلا یه جور حق به جانب هم هستن مثلا من هر روز صبح همسرم زنگ میزنم میپرسه صبحانه چی به بچه دادی تغذیه چی گذاشتی براش کلی از این سوال ها منم ناراحت میشم که چرا انگار بازجویی می‌کنی اونم میگه نه من همینجوری میپرسم یا جایی از بدن بچه کبود باشه میپرسه تو کجا بودی حواست کجا بود حالا بچه اصلا خودشم نمیدونه اصلا کجاش کبود شده دردی هم نداره ها می‌خوام بگم این احساس رو خیلی مادرهای دیگه هم دارن
تاپیک اولت یه سوال پرسیدم
ممنون میشم جواب بدی نیاز دارم به کمکت
اتفاقا شوهرم از الان میگه بچه دومی ک اومد باید به بزرگه بیشتر توجه کنیااااادر واقع خودم اینا رو بهش گفتم در مورد این موضوع ک وقتی بچه جدید میاد باید یمدت توجهمون ب بزرگه بیشتر باشه تا شرایط براش عادی شه و عقده ای نشه
سلام بنظرم زمانی که پدرش خونس هرچی پرسید بگو از بابات بپرس
گفت چقدر بیرون بمونم بگو از بابات بپرس
والا
حرص بخوری بینتونم اختلاف پیش بیاد که چی
انقد رو رفتار من باپسرمون حساس شد که من دیگه تو هیچ رفتاریش دخالت نمیکنم چن روز پیش داشتیم میرفتیم باغ ،سپهر موقع پوشیدن گفت بابا من کفش نمیپوشما من اونموقع واقعا دل میخاست بهش بگم اینجایی که داریم میریم باید کفش بپوشی با صندل نمیشه اینجا رفت ،در واقع باباش هم میدونست ولی بدون کلمه ای گفت صندل بپوش من میدونستم اگه حرفی بزنم باز جلوی بچه میگه چیکارش داری بذا راحت باشه چیزی نگفتم رفتیم بیرون و مچ پاش یه زخم تقریبا بزرگ برداشت ،موضوع اینه نه خودش به بچه راه و چاه میده نه بمن اجاز میده بعد دیگه پسرمون هم واسه هیچ کاری از من اجازه نمیگیره هر کاری میخاد بکنه یا سر از خود میکنه یا از باباش فقط میپرسه حالا تازگیا تو درسش هم افت پیدا کرد،کم کم شوهرم داره تو رفتاراش بهم میگه بذا بچه جدیده بیاد ببینم نسبت به اونم انقد بیخیالی،خب من موندم چطوری رفتار کنم واکنش های اون جلوی بچه باعث شد من خیلی از مواردو بذارم رو دوش همسرم ،بخدا اگه مادر بودن سخته مادرخونده بودن دوبرابرش سخت تره
