بچه ها لطفا اول دقیق بخونین و بعد راهنماییم کنین بگید چیکار کنم اخه🥲من الان ۵ساله با یه پسرم
اون ۱۰سال ازم بزرگتره تو ی شهر دیگس اصن من تهرانم اون تبریز!حقیقتش تاحالا همو ندیدیم!ولی خب واقعا از حسش ب خودم مطمعنم...!کل خاندان خودم خودش همه میدونن...!بهش میگم کِی میای جلو میگه من هیچی ندارم درحالی ک پارس صفر داره کارشو داره ولی خب خونه نداره ک اونم بابا مامانم میگن ما میدیم بشینین:)ولی همش میگه من میترسم من میترسم یروز یچی بخوای و من نداشته باشم بخرم واست و ....!
خیلی ترسوعه خیلی منفی نگره خیلی نا امیدی با۲۸سال سن...هرچی میگم باهم درست میکنیم میریم سرکار
ولی خب انگار ن انگار..
بنظرتون برای چیه؟میاد جلو؟اینکه دوسم داره اصلا شکی نیستا توش!ینی خواهراش برادراش مادرش همشون میگن اسمت از زبونش نمیفته اما خب...!میگه میام
ولی ن فعلا...پس کِی اخه
