میدونم الان همگی میگید این چه حرفیه و... ، اما دست خودم نیست باور کنید یه پسر دارم چهارساله و یک دختر کوچک تر ، از وقتی پسرم بدنیا اومده یه آب خوش از گلوم پایین نرفته همش در حال کلنجار رفتنم باهاش از بس لجباز و گریوکه دیوونه شدم بارها شده کتکشم زدم ازم میترسه ها ولی لجبازیش سر جای خودشه صحبت و حرف زدن که اصلاااااا روش تاثیر نداره...هیچکی نیست دست به کمکم باشه حتی شوهرم خودم تک و تنها با سن کم دو تا بچه رو تر و خشک میکنم اصلا نمیدونم چه رفتاری باهاش داشته باشم تا انقدر لجباز و سرخود نباشه یکی از دلایلی که بچه ی دوم اوردم بخاطر پسرمه گفتم شاید دوتا باشن با هم بازی کنن و دوست باشن یکم اخلاقش بهتر بشه اما بدتر شد بهتر نشد چه رفتاری مناسب این بچس؟خودمم دو بار رفتم مشاوره فایده نداره انگاری،،،موقعی که بخاطر لجبازیاش گریه میکنه به صورتش که نگاه میکنم احساس میکنم حالم داره بهم میخوره
وقتی جیغ وداد میکنه اصلا اهمیت نده انگار نه انگار خودتو سرگرم کن میدونم رو مخته اما تحمل کن پسر منم چهار سالشه یاد کرفته با جیغ زدن وگریه هر چی میخاد بهش بدم منم چند باره میگم گریه کن تا گریه کنی به خواسته ات نمیرسی هر وقت ساکت شدی بیا ..خودمو سرگرم میکنم اونم یکم ناله میکنه بعد تموم میشه
مثلا یه چیز میخواست که نمیشد فراهم کنی مثلا میگفت ماکروفر و از برق بکش بده دست من نمیدادی جیغغغغ میزد جوری جیغ و افرادو میزد تا سه روز صداش در نیومد بردنش مشاور انگار نه انگار مامانش کلا پیر شد بود رفت مهد با بچه ها گرم گرفت روز به روز بهتر شد خدارشکر
وقتی قهوه میخوری، از تلخیش لذت میبری... اما وقتی بادوم بخوری و تلخ باشه میندازیش دور... چون از بادوم انتظار تلخی نداری! بحث بحثه انتظاره 🌚✨