وقتی تنهایی، به همه چیز و همه کس پناه می بری
پخش می شوی
در کوچه و خیابان
به جاهایی می روی که نباید بروی
محبوب من!
بیا دست مرا بگیر و بیرون بکش!
از کافه های دود و نیشخند
از گلوی شب ها
از گِل و لای روزها
من پراکنده شده ام
بیا مرا جمع کن از کوچه و خیابان
بیا مرا جمع کن از دیگران.
بسیار زیبا
یاد عبور مـاه از آن کافـــــه ها بخیر
از یاد رفت قصه ی ما، یاد مـــا بخیر
در کوچه های برف،کسی ساز می نواخت
یاد شبی که با تـو شدم آشنـا بخیر
یاد عزیزت از همه ی یادها جداست
ای من فدای چشم تو، یادت جدا بخیر
رسول یونان
در اشک و شب و ساز گل می‌کنی
در این آینه باز گل می‌کنی
دلم را به دست جنون داده‌ام
دوباره به یاد تو افتاده‌ام
چه آرام از من گذر می‌کنی
جهان مرا تازه تر می‌کنی
خیال قشنگ تو تابان شده
شب غربتم نقره باران شده
چراغ شب تار یادت بخیر
توای نازنین یار یادت بخیر
اگر چه شبی با خزان آمدی
تو با ماه و لبخند و نان آمدی
در آغاز باران یک شامگاه
تو از جاده آسمان آمدی
حضورت به دریاچه جان داد باز
پس از کوچ مرغابیان آمدی
بقیه شعر بالا
سکوت شب شهر دلگیر بود
تومثل صدای اذان آمدی
پر از رنج بودم پر از بی کسی
چه زیبا شد ای مهربان آمدی
تماشای دنیا به ما خوش گذشت
کنار تو زیبا به ما خوش گذشت
قشنگ و دل انگیز یادت بخیر
تو ای ماه پاییز یادت بخیر
تو ای خاطراتت پر از عِطر و گل
پر از درک دنیای آنسوی پل
پس از تو کسی همدم من نشد
چراغی در این خانه روشن نشد
پس از تو غزل هیچ وزنی نداشت
بلندای قصه گوزنی نداشت
پس از تو شکوفا نشد باغ و دشت
بهار آمد و بی‌تفاوت گذشت
بازم بقیه شعر بالا
کجایی تو ای رقص گل در نسیم
شکوه دل انگیز باغ قدیم
کجایی تو ای مایه ی دلخوشی
مرا عاقبت با غمت می‌کشی
غزل با تو گل داد یادت بخیر
تو ای باغت آباد یادت بخیر
تو ای ماه زیبای رؤیای من
عزیز تمام غزل های من
گل ناز یادت شکوفا شده
زمستان من با تو زیبا شده
زمستان من با تو یعنی بهار
عبور ترن از دل پنبه زار
و همخوانی کاج با آفتاب
طلوع قشنگ شقایق بر آب
گل من پس از سالها رفتنت
چه خوشبو شده بوی پیراهنت
گل مریم من که زیبا شدی
تودر شام آخر شکوفا شدی
به مهتاب تن داده یادت بخیر
غریب شب و جاده یادت بخیر
خواهش می کنم عزیزم منم از شما سپاسگزارم بخاطر این تاپیک زیبا
من شعرو نتونستم یه جا بفرستم چون بیشتر از پنج هزار کلمه بود برا همین تو سه تا پست فرستادم حتما کامل بخونیدش من وقتی برای اولین بار خوندمش کلی باهاش گریه کردم منو یاد یار نازنینی انداخت که هم شاعر بود و غزل می گفت هم متولد پاییز بود و من خیلی دوستش داشتم و متاسفانه بالاجبار تو برهه ای از زندگی بین ما جدایی افتاد و از دستش دادم ولی هرگز نتونستم فراموشش کنم بیتهای "تو ای ماه پاییز یادت بخیر" یا "تو ای نازنین یار یادت بخیر" منو به شدت یاد اون عزیز می اندازه یا اون جا که میگه غزل با تو گل داد یادت بخیر!
