من باهاش کنار میام،قبول میکنم و از نصف مهریه م میگذرم.اما دیگه اون حس قبل رو بهش ندارم.بخاطر مال دنیا نیست.دنبال مهریه و خونه و پولم نبودم از اول.اما اون بهم اعتماد نداره.چطور میتونم ان آدمو مثل قبل دوسش داشته باشم.چقدر بدبختی کشیدم و با سیلی صورتمو سرخ نگه داشتم.
ببین عزیز اینکه میگن اگه عاشق باشه هر چی مهریه میگن قبول باید بکنه و اینا رو من قبول ندارم پس در اینصورت خانم مگه عاشق نیست پس مهریه نگیره،نهریه در حد عرف و توان باید باشه و اینکه واقعا تو این موارد باید منطقی باشه آدم،چ بسیار زوج های عاشقی ک بعدش تا ریال آخر مهریه رو گرفتن
شما هم چون تو ذهنت این بوده ک سکه براش مهم نیست برا همین خیلی ناراحت شدی من نمیگم ک بهترین کار رومیکنه چ بسا کسانی هم هستند ک سکه و خونه با هم میدن ولی کار منطقی میکنه کار اشتباهی نیست اگه خیلی وضعیت عالی نداره اصلا ناراحت نشو
و ی چیز دیکه بگم تو زندگی اگه شوهرت کار میکنه و دستش ب دهنش میرسه اصلا کم خرج نکن ب اندازه بخر بخور و بپوش همیشه مردا قرار نیست قدردانت باشن تو زندکی هر جور پیش بری برات هم پیش میاد همیشه حد وسط باش اگه دیدی زیادی داره و جای دیگه خرج میکنه شما هم برا خودت بیشتر خرج کن
ازدواجای بچه سن هاکه از روعی نادونیه رو منظورم نیست.واقعا هستن کسایی ک چندین ساله با همن و همو میشناسن علاقه دارن و تصمیم ب ازدواج میگیرن ک درستشم همینه.وگرنه ب طرف اعتماد نداری اصلا نباید باهاش ازدواج کنی.
خوب ارزش مهریه تون از این سه دونگ بیشتره؟ اندازه این سه دونگ از،مهریه رو ببخشید
