حتی یک درصد ربطی نداره
تک فرزند بودن نهایت تا نوجوانی میتونه خوب به نظر برسه هر چی بزرگ بشی احساس بی کسی بی پناهی توی جای جای زندگیت فوران میکنه خیلی جاها خودمون خیلی مسایل به پدر مادر نمیگیم چون نمیخوایم غصه بخورن چون از درکش از فهمشون خارجه چون تحمل ندارن خیلی وقتا نه جسمی نه روحی توان همراهی ما رو ندارن و حتی خیلی وقتا در اوج گرفتاری ما نیاز به کمک دارن و دست تنهایی فاجعه است
تک فرزندی فاجعه است و من میتونم یک کتاب از غصه هام بنویسم
من دوتا داداش دارم که از لحاظ سنی بهم نزدیکن.زن دارن..
تمام زندگیمن داداشام..زن داداشام عین خواهرامن..
اصلا دیگه کاری به پدر ومادرمون نداریم.اونا یه عمر زحمت کشیدن مارو بزرگ کردن و الان دیگه دوسدارن برا خودشون باشن..
الان دیگه همش باهمیم.مسافرت .دورهمی..ناراحتی.شادی..واقعا احساس فوق العاده ای دارم..این یکی دوسال فهمیدم پدر و مادرم چه لطف بزرگی بهمون کردن.و چند وقت پیش دستشونو بوسیدیم.گفتیم درسته تو سختی بزرگ شدیم و اذیت شدیم و از لحاظ مالی ناتوان بودیم..ولی واقعا الان میارزه که ما خواهر برادرها کنار همیم..من و پدر و مادرم نمیتونیم خیلی حرف همو بفهمیم و باهم وقت بگذرونیم.اما با داداشام و خانوماشون اینقد خوب و صمیمی هستیم که لذت میبرم الحمدلله..الانم واقعا دلم نمیخواد دخترم و پسرم همین دوتا بمونن..تو این دنیای که همه چیش داغونه حداقل ادم یکی رو داشته باشه کنارش باشه..خیای بهتره رفیق دختر و پسرمون از اعضای خود خانواده باشن تا رفیق ناباب بیرون.البته همیشه اینطوز نیست..خانواده ی سالم و شاد که برای تربیت فرزندشون تلاش میکنن ،بنظرم باید حداقل سه فرزند داشته باشن.نمبدونید در اینده چقد خوبه..واقعا همه چی پول و ماشین خونه نیست.. ..
ان شاءالله همه عاقبت بخیر بشیم
