امشب اصلا حالم خوب نیست کسی رو هم ندارم براشدرد و دل کنم کسی هم باشه دلم نمیخواد با حرف هام ناراحتشون کنم
یه حرف هایی تو قلبم سنگینی میکنه اما کسی نیست
حس نا امیدی داره خفه ام میکنه
بنویسشون
حس پوچی دارم از اون شبهاس که گریه ام بند نمیاد
عزیزم بگو من هستم
بگو ما هستیم گلم
بگو عزیزم
چند وقت پیش از گریه کردن به عشقی که نرسیدم خسته شدم و حسشو چال کردم عشقو تو قلبم کشتم
بعد دوستامو تو قلبم کشتم چون نه اونا کنارم بودن نه خودم دیگه دلم میخواست بیشتر از این با ناراحتی هام برنجونمشون پس گذاشتمشون کنار
حالا قراره یه آرزوی بزرگ تو زندگیمو چالش کنم
بعد این خیلی تهی میشم
این حالمو خراب کرده
از بچگی آرزو داشتم یه زن شاغل و مستقل باشم
حالا بعد نه سال تموم شدن دانشگاه میخوام این هفته برمو کتاب هامو اهدا کنم کتابخونه
چون نه قراره ادامه تحصیل بدم نه قراره شغلی داشته باشم ازش نا امید شدم
قراره تا آخر عمر خونه دار بمونم
من نه توزندگیم به عشقم رسیدم نه به سبک زندگی دل خواهم نه شغلی دارمو نه هیچ دوستی
حس پوچی شدیدی دارم
حس بی فایده بودنو کم بودن دارم
دلم میخواست انقدر مادرم مهربون که بتونم به آغوشش پناه ببرمو گریه کنم که از بخت بدم یه مادر دلسوز هم ندارم
سی و یک سالمه اما احساسم اینه که روح و روانم پنجاه سالش شده
عزيزم به نظرم به روانشناس مراجعه كن حالت بهتر ميشه، اين حالت هاي افسردگي هستش
همه ي ماها تو زندگيمون شكستو تجربه ميكنيم ولي نبايد نا اميد بشيم
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
