من هم دوسدارم بیام هم وقتی میام دیوونه برمی‌گردم.
باهم بحث و دعوا دارن.اعصاب منم ضعیف حوصله سر و صدا ندارم.
یعنی داغون میشم.الان دوشبه اینجام.شوهرم نیست.
از طرفیم گاهی بخاطر بحثای الکیشون دل یکیشونو می‌شکنم.باز عذاب وجدان میگیرم.
البته اینا ز نظر خودشون اصلا دعوا نمیکنن عادیه واسشون و منو ی آدم بی اعصاب میدونن
اره خیلی هیج جا خونه پدر نمیشه
چون مثلا دوسال یکبار
یک سال یکبار میریم اره خوش میگذره
هر هفته میرفتیم مسلما خودمم خسته میشدم
همین فاصله هم گاهی خوبه
اما در کل کنارشون همیشه بهم خوش میگذره
نه خیلی خونه خودمونوفقط دوست دارم وبهم خوش میگذره
دقیقا. من دوس ندارم برم. جالبه که منو پر میدونن و انتظار دارن مواظب همه باشم ولی کسی حواسش بمن نیس.
قبلا نمی‌رفتم حالا که بچه دار شدم همش دلم میخواد اونجا باشم خسته نمیشم
مامان من خیلی اخلاق های خاص داره و خیلی باید مراعات کنی توی حرفات و رفتارات چون سریع یه جور دیگه برداشت میکنه و ... بخاطر همین جو خونه سنگینه همیشه
خلاصه بخوام بگم اصلا بهم خوش نمیگذره وقتی میرم پیششون
خودتو قاطیه بحثاشون نکن اینجوری دلشونم نمیشکنی بی اعصابم خطاب نمیشی
