امروز چند تاپیک دیدم که در مورد سخت گیری های خانواده ها بود.
✓واقعا چرا پدر و مادر از اینکه فرزندشون اجتماعی باشه و در جامعه حرفی برای گفتن داشته باشه ، کافه و کتابخونه به تنهایی بره یا با دوستانش وقت بگذرونه احساس ترس میکنن ؟ چرا مانع پیشرفت بچه هاشون میشن؟
حتی نمیذارن تو موقعیت بحرانی گیر کنن که ببینن اصلا فرزندشون میتونه مدیریت کنه یا نه، بعد از اون طرف تو سر فرزندشون میزنن که حتی شلوارتو نمیتونی بکشی بالا!
✓ اگر فرزندتون
حرف گوش کن ، ساکت، بدون ایده ، بدون قدرت تصمیم گیری حتی برای لباس پوشیدنش هست و ارتباط برقرار
کردن و صحبت کردن در جمع براش سخته نشون میده که در تربیت فرزندتون کوتاهی کردید.
یه دختر ۱۵ ،۱۶ ساله بچه نیست. باید بتونه در اجتماع حضور داشته باشه و گلیم خودش رو از اب بکشه بیرون. چرا به بچه هاتون یاد نمیدید از حقشون دفاع کنن حتی در مقابل شما؟
لطفا فرزندتون رو هم به عنوان یک انسان در نظر بگیرید .
