عزی دلم خیلی خوبه ک شما از الان به فکرشونین
به نظر من یه مدت فرصت بده بهشون تا بفهمم و عادت کنن ولی اصلا تنهاشون نذار یا تو خونه نمون یه چند وقت ک بهتر شدم کلاس شنا بذارین روحیش بهتر میشه انشاالله خدا خودش حواسش هست
خب اگر خواهرزاده شما قرار باشما زندگی کنه، هیچ فرقی بین فرزند خودتون و خواهرزادتون نگذارید... منظورم اینه به خاطر از دست دادن مادرش بهش بیش از حد بها ندید مساوی و تعادل در رفتار داشته باشید.این تعادل باعث میشه کودک کم کم متوجه بشه رفتارها مثل قبله چیزی تغییر نکرده و اونم روال طبیعی زندگیش رو ادامه میده..با کودک راجع به خدا و جایی که مادرش هست با زبان کودکانه صحبت کنید، و بهش بگید مادرت هست فقط ما نمیبینمش.
کلاس شنا و ژیمناستیک می رفت و خیلیم حرفه ای دنبال می کرد.از بعد این اتفاق دیگه نمیخواد حرفشم بزنیم. ما کاریش نداریم ولی همش بی مقدمه میگه میشه دیگه هیچ کلاسی نرم؟😔متاسفانه خیلیم توداره و سخت احساساتشو بروز میده
من تو نه سالگی مادرم بخاطر سرطان ریه از دست دادم بعد از اون که خاله های نامردم حتی یکبار یه زنگ بهمون نزدن یادم از مدرسه میومدم کیفم رو کمرم بود وقت نمیکردم در بیارم جارو میکشیدم قابلمه میزاشتم زیر پام تا برسم بالای ظرفشویی برا شستن ظرفا
بله حتما.
ولی کلا دختر فوق حساسیه. تو مدرسه کافی بود کسی بهش بگه ضعفی داری دوروز خواهرم باهاش حرف میزد که راضی شه دوباره بره‌مدرسه. حالا من‌موندم با این مشکل و مادرهایی که میان دنبال بچه هاشون و جلسه های مدرسه و روز مادر و... میخواد چی کار کنه
روز مادر، جلسات، خیلی چیزهای دیگه... شما باید ابتدا با معلمش صحبت کنید، معلم با بچه ها صحبت میکنه، کسی سوالی نپرسه، یا معلم چیزی که میخواد مطرح کنه شرایط خواهرزاده شما رو در نطر بگیره..ما همین کارو کردیم... اگر بچه درونگراست، یه کوچولو کار شما سخت میشه، از خدا کمک بخواه عزیزم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
