ازدواجم ب میل خودم نبود،هرچی گفتم پسره شغل آزاده و بیسواده و فلان پدرم قبول نمیکرد اجبار کرد که پسر داییمه و ....،شرایط بدی داشتم برای فرار از خونه ب ازدواج باکسی تن دادم ک دوستش نداشتم،از همون شب اول ازدواج میدیدم سرده و یجورایی بداخلاقه و رفتارش خوب نبود اما دیگه عروسی کرده بودم گفتم کناربیام خوب میشه،سنی نداشتم 18سالم بودو هیچی نمیدونستم😔خواهرم مدام از پدرم حمایت کرد ک تو چته ناشکری و فلان،شوهرت آپارتمان داره و ماشین دیگه چی مبخای(شوهر خودش مهندس برق)اون زمان خودشون مستاجر بودن و شوهرش بسختی پول درمیاورد و دانشجو بود،موتور داشتن،شوهرمن وضع مالیش بهتربود نسبت ب اونا،وضع مالی پدرمم خوب نبود هی میزدن سرم ک ناشکر نباش و....خلاصه گذشت و من لال مونی گرفتم دوتا بچه آوردم،هربار ک میرفتم ب خانوادم بگم شوهرم چطوریه،خواهرم میومد و میگفت ناشکری و...پدرمم ازش حمایت میکرد،مادرمم غش و ضعف میرفت و میگفت اعصابمونو خرد کردی و فلان،الان ده سال از زندگیم میگذره،خواهرم وضع مالیشون ماشالا خوب شده ،شوهرمن همونجور مونده،تحصیلاتم ک نداشت ،شغلشم آزاده کارش نیست،یه مدت مغازه زد،یه مدت با ماشین کارمیکرد،حالاتو اسنپه،دوسال قبل وقتی ک بچه دومم حامله بودم فهمیدم معتادم هست😔خانوادم حمایت نکردن منم نگفتم معتاده،اصلا دیگه مشکلاتمو نگفتم بشون،از خدا میخام خواهرم خوشبخت و خوشحال باشه ولی هروقت خواهرم میبینم حسرت میخورم جدیدا،ما باهم فرق چندانی نداشتیم از نظر درس خوندن یا ظاهر و...ولی اون با شخص بهتری ازدواج کرد و من شکست خوردم،باعث شکستمم پدرم و همین خواهرمه😔حس میکنم حالاوقت ازدواجم بود چون ملاک های ازدواجم رو شوهرم اصلا نداره،اون زمان بچه بودم ،حالا ک بالغ شدم اصلا راضی نیستم از زندگیم😔ناخودآگاه با خواهرم و جاریم ک مقایسه میکنم میبینم عقب افتادم ازهمه چی،نمیدونم چطوری این فکرا رو دور کنم ازخودم،بدتر ازهمه اینه ک همش استرس آینده مونو دارم،شوهرم اغلب شبا خونه نیست و...خستم خیلی خستم 😔
اخی عزیزم رسما نابودت کردن
بخدا منم همینم
روزی هزاربار فکر طلاق دارم
ولی دلم بحال بچ میسوزه
برای حال دلت دعا میکنم
منم ۱۷ سالگی ازدواج کردم وفهمیدم خیلی سطح توقعاتم پایین بود تلاشمو کردم عوض کنم ولی نشد پس دارم خودم تغییر میدم که اینده بهتری بسازم
مقایسه نکن اصلا ..خوبی های شوهرتو ببین
یه مدت بابت داشته هات شکر گزاری کن چشات خوبی هارم میبینه اوضاعت بهتر میشه
بچه هاتون چی؟هر چی بوده تموم شده
الان طلاق بگیرید با دوتا بچه چی بهتر میشه هیچی
اعتیادشم ممکنه به خاطر سردی شما باشه
بهش محبت کنید و مقایسه نکنید
زندگی تون رو فقط شما باید گرم کنید
دنبال مقصر نباشید
پدر فلان کرد مادرم فلان کرد یا خواهرم
الان مسئول زندگی چهار نفر هستید
رها کنید این فکر ها رو
عزیزم چه کاری از دستت برمیاد ؟؟؟؟؟اگه پول داری یا حمایت و میتونی خودتو کمک کنی که بسم الله ولی اگه نداری لطفا این افکار و از خودت دور کن چون بعلاوه اینکه شرایطتت اینه حال روحیتم خراب میکنن و اضافه میشه به مشکلاتت پس بیخیال باش
من تقریبا شرایط شمارو دارم7ساله ازدواج کردم بچه ندارم هزارتا بلاسرم اومده دارم طلاق میگیرم خدا به دلت آرامش بده با شوهرت صحبت کن اونم حتما دلخوشی نداره شوهر من همیشه طلبکاره خودم خرج زندگی رو میدادم هیچ ویژگی مثبتی واسه من هداشت
برو تراپی اون کمکت میکنه چ جور فکر کنی
و برا خودت موفق بشو کسبو کار راه بنداز و‌تو خونه نشین
مثلن کلاس کیک پزی برو و بزن تو اینکار یا ارایشگری اینقد سیس متاهلی برندار ینی ژستشو نگیر هنوز خیلی جوونی نا امید نباش بخودت خیلی برس
میدونی چکارکن دیگ مقایسه نکن منم خیلی خودمومقایسه میکردم دیدم اصلانمیتونم از زندگی ک دارم لذت ببر تااخرعمرم نمیشه حرص بخورم توام همه چیوبزارکنار شوهرتوصحبت کن ترک کنه رابطه تون گرم کن اوکی شوباهاش اگ میتونی خودتم کارکن اینا ب فکرم رسید حرفش اسونه عملش سخته ولی کوتاه بیای افسردگی بدی میگیری وتوالان مسوول اون دوتابچه هم هستی
