من میگم اون مادر هم یه زنه. حق زندگی برای خودش رو داره. تا به سن ازدواج برسید یه داستان هست وقتی ازدواج میکنید و اونم فکر میکنه حالا ازاد شده و میتونه زندگی کنه. شما جدا شدی و حالا طلبکار تر از قبل داری میری رو مخش. تازه از حربه طلاقی که خودت تجربه کردی داری برای تهدید و تحقیرش استفاده میکنی
اون خونه خودشه. شما هم دیگه یه جورایی دختر خونه حساب نمیشی و میتونی مستقل بشی. حالا نمیخوای اشکال نداره پس باید با مادرت راه بیای. چون الان تو داری توی حریم اون ورود میکنی
منم چن بار تاحالا خودم طلاق گرفته فرض کردم مطمعنم سرکوفتم میزنن به خاطر همین دوازده سال فقط تحمل کردم بقیه شم توکل به خدا
چرا دختر خونه حساب نشم؟؟؟ من یه عقد راه دوری بود نبود مگ بچه هامو اوردم سرش من حتی یه تابم پیش شوهرم نپوشیدم بسه لطفا من شرایط مستقل شدنم دارم خرجمم خودم میدم فقط تو خونشونم اونم نمیذارن خونه جدا بگیرم
ببین مطمئن باش اونم مثل خودت ناراحت..ولی بااین مدل حرفا ناراحتیش رو ابراز میکنه ولی شاید در واقعیت منظوری نداشته باشه..ولی خب شما هم بااین نوع برخوردت کار وخواب تر میکنی که ...
مگه توماجرای طلاقتون چی شده که شما رومقصر میدونه؟
