طلاق گرفتم چندین ساله با بچم زندگی میکنم خیلی ناراحتم که چرا زندگی منو پسرم خراب شد همه دختر های فامیل با اینکه ن درس خوندن ن قیافه دارن اما بهترین شوهر و زندگی کردن اما من اینجور شدم تنها دلخوشیم پسرمه اونم شوهر نامرد و حروم زادم میخواد ازم بگیرتش پدر مادرم اطرافیانم هیچ کی ما رو درک نمیکنه همش میگن مگه چیه طلاق گرفتی بچه تو بده برو عشق حال کن در حالیکه من بدون بچم میمیرم گوه تو خوشی که قراره تو نبود بچم باشه واقعا حرف من کجاش غیر قابل درکه؟مگه حس مادر و فرزند الکیه؟ همش میگن بیخیال باش من از این حرف بیشتر ناراحت میشم کلا منو زندگیم رو مسخره گرفتن مادرم میشینه غصه بچه های خواهر برادرش میخوره ولی ب من میگه مگه چیه طلاق گرفتی بیخیال بابا واقعا طلاق گرفتن و خراب شدن آینده ما دونفر (خودم و پسرم)اینقد مسخرس ..