خانومای مطلقه و متاهل باتجربه بیان لطفا 🥺

مآل من ۳ سال کوچیکه

پسره بدون فشار خانواده الان خوبه.مشکلات بعدی رو هم درنظر بگیر مخالفت خانواده ومیزان کنترلشون رو پسره خیلی مهمه.بی پولی خودش عامل سردیه.هشت تومن هم فکرنکنم کفاف یه زندگی دونفره رو بده

عزیزم اول از همه ببین خانواده اش هم با این موضوع جدایی شما مشکلی نداشته باشن چون خدایی نکرده بعداً اذیتت میکنن  ۶الی ۴ماه باهم رفتو آمد کنید صحبت کنید تا اخلاق همدیگه دستتون بیاد بعد اینکه کاملا مطمن شدی تصمیم جدی بگیر

شاهد ازغیب رسید

چند ماه آشنا شو باهاش حدودا شش ماه بیرون برو خرج کردنش وببین منظورم پوشش تو هر بار اومدن سفارش غذا یا حرف زدنش راجب مخارج چه جوریه ... بعدشم حتما با خانوادش مشارکت داشته باش ببین از اینایی هستن که بکوبن تو سر طرف که تو فلان مشکل و داشتی ما اومدی سراغت یا نه با همچین آدمایی تا آخر عمرت دل شکسته زندگی می‌کنی و بچت هم همون حرف ارو یاد میگیره بارت می‌کنه حواست وجمع کن سطح شعور مهم اگه نکن تا آخر عمر هم نمیگن دعوا هم بشه شعورشون میرسه که طرف یه بار جدا شده آدمه کثیف که نیست ممکنه همه اشتباه کنن (لطفاً ناراحت نشو از حرف هام جدی بگیر این مسئله رو) بعدشم اجازه بده پسر خودشو جمع و جور کن بعد ازدواج کن حتما گوش کن ببین خونه بتونه بخره خوبه هر چند کوچیک و پایین شهر 

تصمیمش قطعیه برا ازدواج؟ بعدش خانوادش راضی نباشن خیلی سخت میشه برات اذیت میشی

ببخشید اینو میگم . ولی بعید میدونم از تجربه جدایت درس گرفته باشی ، با حقوق ۸ تومن و یه پراید میخوای از چاله در بیای بیفتی تو‌چاه فقط چون مجرده و کوچیکتره؟ بعدا یا باید بری مستاجری ، یا بغل ننه اش  بشینی وسرکوفت بشنویی

حرفی ندارم .

شب خوش🌷

اختلاف دوسه سال به جایی بر نمی خوره

۲ سال چیزی نیست اینقدر اعتماد به نفست پایین نباشه سن یه عدده 

به نظرم یه مدت بمونید جمع کنید بعد برید سرخانه خودتون 

وا از کجا میدونید نظر میدید میگه دوسش داره شایدم همین عشق باعث بشه بعدا وضع مالیش خوب بشه کارش ارتقا پیدا کنه همه یجور نمیمونن که 

بعضیا جنم دارن وزرنگن بلدن دودوتاشونو چهل تا کنن بایدببینی زرنگه یانه اگه نیست بکش کنار ،تجربشو داشتی باید ازروعقل تصمیم بگیری نه احساس

منم مثله شما یکبار ازدواج ناموفق داشتم و همسر دومم مجرد و سه ماه از من کوچیکتر....الان بعد ۱۲ سال احساس میکنم خیلی نسبت به همسرم پیرتر هستم و اون خیلی جوون حالا هنوز به ۴۰ نرسیده....دوم اینکه من خیلی تو زندگی اول سختی کشیدم و هیچی نداشتم و وقتی دوباره ازدواج کردم اشتباه من این بود که فکر میکردم پول مهم نیست فقط اخلاق داشته باشه و تا الان کع از زندگی اول و دومم تقریبا ۲۰ ساله میگذره همچنان دنبال جمع کردن پول هستم و نتونستم یک روز راحت و اونطوری که دلم میخواد زندگی کنم....از خوبی‌اش هم بگم که همسرم خیلی هوامو داره و خانوادش جرات ندارن به من تو بگن.....

اگه عقل الان داشتم با یه آقای تقریبا ۴۵ ساله که دستش به دهنش برسه حداقل من دیگه بفکر جمع کردن و پس انداز نباشم ازدواج میکردم